Οι δαίμονες του Ινδικού Ωκεανού.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά, όσο και τρομακτικά, αεροναυπηγικά συμβάντα, είναι αυτό της Πτήσης 009 των British Airways, στις 24 Ιουνίου του 1982.
Ένα όπλο έξω από την φαντασία, πέρα από τον νου, ένα όπλο
Είναι ένα συμβάν που άλλαξε για πάντα τη ζωή των 263 επιβαινόντων (248 επιβάτες, 15 μέλη πληρώματος) του Boeing 747-200, με όνομα City of Edinburgh και έθεσε ένα προηγούμενο που θα άλλαζε για πάντα τη διεθνή αεροναυπηγική, ακόμα και σε επίπεδο εκπαίδευσης των πληρωμάτων. Το αεροπλάνο εκκίνησε στο Heathrow του Λονδίνου με προορισμό το Auckland, με στάσεις στη Βομβάη, στο Madras, την Kulala Lumpur, το Perth και τη Μελβούρνη. Επρόκειτο να φτάσει μόνο μέχρι τα μισά του δρόμου…
Στις 13:40 GMT (Greenwich Mean Time[1]), καθώς το αεροπλάνο διέσχιζε τον Ινδικό Ωκεανό, νότια της Java, ο Συγκυβερνήτης Roger Greaves και ο Μηχανικός Πτήσης Barry Townley-Freeman, έγιναν για πρώτη φορά μάρτυρες ενός φαντασμαγορικού και εν δυνάμει θανατηφόρου φαινομένου: το παρμπρίζ του αεροπλάνου έμοιαζε να φωτίζεται από αυτό που οι ναυτικοί ονομάζουν St. Elmo’s Fire ή τα πιο γνωστά μας «Φώτα των Νεραϊδών». Το φαινόμενο συνεχίστηκε ακόμα και αφού επέστρεψε ο Κυβερνήτης Eric Moody στο πιλοτήριο, ενώ τα όργανα δεν έδειχναν τίποτα που να δικαιολογεί το φαινόμενο. Την ίδια στιγμή, μικρή, αλλά σταθερά αυξανόμενη ποσότητα καπνού άρχισε να μπαίνει στην άτρακτο όπου βρίσκονταν οι επιβάτες, από τον εξαερισμό, συνοδευόμενη από έντονη οσμή θειαφιού. Καθώς οι αεροσυνοδοί αναζητούσαν την πύρινη εστία του καπνού, αδυνατώντας να βρουν οτιδήποτε, επιβάτες και πλήρωμα παρακολούθησαν την ίδια φρικτή φαντασμαγορία με τους Κυβερνήτες: τα φτερά και οι κινητήρες φαίνονταν τυλιγμένα σε κυματιστά, εναλλασσόμενα στρώματα φωτός, σαν πεδία βγαλμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Στις 13:42 GMT, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο παράξενα και επικίνδυνα. Ο κινητήρας υπ’ αριθμόν 4 ξαφνικά φλογίστηκε για λίγο και μετά σταμάτησε. Για λόγους ασφαλείας, οι Κυβερνήτες ακολούθησαν αμέσως το πρωτόκολλο, έκλεισαν την παροχή καυσίμων στον κινητήρα και ετοίμασαν το σύστημα πυρόσβεσης. Σχεδόν αμέσως μετά, οι επιβάτες παρατήρησαν πύρινες ουρές να βγαίνουν από τους κινητήρες και μόλις ένα λεπτό μετά τον 4, φλογίστηκε και σταμάτησε και ο κινητήρας 2. Πριν καν να προλάβουν να επαναλάβουν το πρωτόκολλο πυρόσβεσης, οι κινητήρες 1 και 3 επίσης έσβησαν. Την ώρα εκείνη το αεροπλάνο βρισκόταν στα 11280 μέτρα και ο Κυβερνήτης Moody έκανε στους επιβάτες μια ανακοίνωση που έχει καταγραφεί ως ένα από τα μεγαλύτερα understatements όλων τω εποχών:
«Κυρίες και κύριοι σας ομιλεί ο Κυβερνήτης σας. Έχουμε ένα μικρό πρόβλήμα. Όλοι οι κινητήρες έχουν σβήσει και σκιζόμαστε να τους επαναφέρουμε. Ελπίζω να μην είστε πολύ ταραγμένοι.»
Εν τω μεταξύ, το επείγον ραδιοφωνικό σήμα που στάλθηκε στο αεροδρόμιο της Jakarta, παρερμηνεύθηκε λόγω παρασίτων και ο πύργος ελέγχου αδυνατούσε να δει το Boeing, παρά το ότι είχε ακολουθηθεί το πρωτόκολλο επείγουσας ανάγκης. Θα έλεγε κανείς ότι αυτή η μυστηριώδης, δαιμονική άλως τραβούσε το αεροπλάνο αδυσώπητα και ασταμάτητα στην καταστροφή. Ο Κυβερνήτης έπρεπε να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση: να ρίξει το αεροπλάνο στη θάλασσα ή να προσπαθήσει να επιστρέψει στο αεροδρόμιο της Jakarta. Ένα Boeing 747 μπορεί να διανύσει, κατερχόμενο και δίχως τη βοήθεια των κινητήρων, 15 Km για κάθε χιλιόμετρο που χάνει σε ύψος. Αυτό σήμαινε ότι από το τρέχον ύψος του, θα μπορούσε να διανύσει περίπου 168 Km. Ο Κυβερνήτης Moody αποφάσισε να χαράξει αρχικά πορεία προς Jakarta. Προκειμένου να προσγειωθεί με ασφάλεια, θα έπρεπε όταν φτάσει να βρίσκεται σε υψόμετρο 3795 μέτρα, ώστε να αποφύγει τις Ινδονησιακές οροσειρές. έτσι αποφάσισε ότι αν, όταν έφταναν, το αεροπλάνο δεν μπορούσε να διατηρήσει ύψος 3960 μέτρων, θα το έριχνε στη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια της κατάβασης αυτής, ο Συγκυβερνήτης και ο Μηχανικός Πτήσης επαναλάμβαναν συνεχώς τη διαδικασία επανεκκίνησης του κινητήρα (σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους, πρέπει να επανέλαβαν τη διαδικασία περί τις 50 φορές!).
Πλησιάζοντας την οροσειρά και σε υψόμετρο 4455 μέτρων, ήταν σαφές ότι δεν θα κατάφερναν να περάσουν από πάνω και δοκίμασαν μια τελευταία επανεκκίνηση πριν στρίψουν το αεροπλάνο προς τη θάλασσα. Ο κινητήρας 4 ξαφνικά ζωντάνεψε και ο Κυβερνήτης τον χρησιμοποίησε για να σταθεροποιήσει το ύψος τους. Αυτό ήταν στις 13:56 GMT και λίγο μετά, επανήλθαν και οι υπόλοιποι κινητήρες, τελείως ανεξήγητα. Την ίδια στιγμή εξαφανίστηκε και η μυστηριώδης άλως. Το πλήρωμα, μπροστά σε αυτό το ανέλπιστο συμβάν, αποφάσισε να αυξήσει το ύψος στα 4950 μέτρα. Καθώς όμως πλησίαζαν στο υψόμετρο αυτό, το φαινόμενο της άλως επανήλθε και ο κινητήρας 2 ανεφλέγη εκ νέου. Τελικά επέστρεψαν στο υψόμετρο των 3960 μέτρων και πέρασαν με ασφάλεια την οροσειρά. Τότε εμφανίστηκε ένα νέο πρόβλημα: το παρμπρίζ του αεροπλάνου ήταν θολό σε επίπεδο ολικής μη ορατότητας και τίποτα δεν φαινόταν δυνατό να το καθαρίσει. Με τη βοήθεια των συμβατικών οργάνων, τελικά επιτεύχθηκε η προσγείωση με ασφάλεια. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το μυστήριο εντάθηκε όταν έγινε η αποβίβαση: το αεροπλάνο έμοιαζε σαν να είχε τριφτεί με γυαλόχαρτο και να έχει αφαιρεθεί η μπογιά του, ενώ το παρμπρίζ ήταν σαν να είχε υποστεί αμμοβολή.
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε, όλοι οι επιβαίνοντες επέζησαν, αλλά το μυστήριο παρέμεινε: τι ακριβώς συνέβη εκεί πάνω; Ανεξήγητα φώτα, κινητήρες που ξεκινούν με δική τους βούληση, οσμή θειαφιού, καπνός δίχως φλόγες. Οι συνομωσιολόγοι και οι λάτρεις του υπερφυσικού θα μιλούσαν για σαμποτάζ, εξωγήινους, τους δαίμονες του Ινδικού Ωκεανού και άλλα πολλά και ευτράπελα. Η επιστημονική αλήθεια είναι πολύ διαφορετική, αλλά σε καμία περίπτωση λιγότερο εντυπωσιακή. Λίγο πριν το αεροπλάνο αρχίσει να διασχίζει τον Ινδικό Ωκεανό, είχε εκραγεί το ηφαίστειο του Ινδονησιακού Όρους Galunggung, στέλνοντας ένα σύννεφο ηφαιστειακής στάχτης, πολλά χιλιόμετρα σε ύψος και έκταση, κατευθείαν στον εναέριο χώρο από όπου περνούσε το Boeing.
Ερώτηση πρώτη: γιατί τα όργανα του αεροπλάνου δεν ανίχνευσαν το νέφος στάχτης και γιατί δεν υπήρξε προειδοποιητική μείωση ορατότητας;
Απάντηση: τα όργανα τότε ήταν σχεδιασμένα για να υπολογίζουν πυκνούς αέριους όγκους, βασιζόμενα μόνο στην υγρασία των συμπυκνωμένων υδρατμών (σταγονίδια) στα νέφη. Η στάχτη όμως ήταν ξηρή. Εκτός αυτού, η ηφαιστειακή στάχτη δεν είναι σαν τη στάχτη που βρίσκει κανείς στο τζάκι: είναι ουσιαστικά κονιορτοποιημένα (θρυμματισμένα σε επίπεδο σκόνης από την υψηλή θερμοκρασία και πίεση) ηφαιστειακά πετρώματα, αναμεμειγμένα με μεγάλες ποσότητες θειαφιού και ουσιαστικά αόρατα όταν κανείς κινείται με την ταχύτητα ενός Boeing, σε τέτοιο υψόμετρο. Είναι αυτά που στην μετεωρολογία ονομάζονται aerosol particles ή «σωματίδια αιωρούμενης γαιόσκονης», είναι δηλαδή οπτικά πιο κοντά στη σκόνη, παρά στη στάχτη και, όπως η σκόνη, αόρατα εκτός αν φωτιστούν. Το αεροπλάνο λοιπόν διερχόταν μέσα από ένα σύννεφο ηφαιστειακών aerosol particles, τελείως αόρατων στο πλήρωμα. Αυτό βεβαίως εξηγεί και την ξαφνική παρουσία καπνού από τον εξαερισμό, καθώς και τη μυρωδιά του θειαφιού: όπου βρήκαν τα σωματίδια είσοδο, μπήκαν. Πράγματι οφείλονταν σε κάποια φωτιά, αλλά μια φωτιά χιλιόμετρα μακριά και κατά πολύ θερμότερη από έναν καιγόμενο κινητήρα.
Ερώτηση δεύτερη: τι ήταν η φωτεινή άλως που τύλιγε το αεροπλάνο κατά μήκος και πλάτος, το περίφημο St. Elmo’s Fire, τα «Φώτα των Νεραϊδών»;
Απάντηση: εδώ θα πρέπει να στραφούμε σε ένα μικροσκόπιο και να επικαλεστούμε την τριβή. Τα σωματίδια αυτά, σκόνης, είναι πολύ μεγαλύτερα από μόρια, κατά εκατοντάδες, χιλιάδες και ακόμα περισσότερες φορές, αρκετά για να είναι ορατά ακόμα και με ένα οπτικό μικροσκόπιο[2] και αποτελούμενα από βασαλτικά[3] υλικά, απαντώμενα στα ηφαίστεια και εξαιρετικά μεγάλης σκληρότητας. Σαν να μη έφτανε αυτό, ιδωμένα υπό ένα ισχυρότερο μικροσκόπιο, παρατηρήθηκε ότι τα σωματίδια αυτά είναι «ακανθώδη», κάτι σαν μικροσκοπικές μπάλες ύλης με καρφιά σφηνωμένα μέσα τους ή «γαϊδουράγκαθα σκόνης». Τα τρία αυτά στοιχεία: μέγεθος, σκληρότητα και μορφολογία ήταν στην πραγματικότητα υπεύθυνα για το φαινόμενο. Τα πρώτα δύο έδωσαν στα σωματίδια τη δυνατότητα να μην εξοστρακιστούν αβλαβώς πάνω στο αεροπλάνο, αλλά να επιδράσουν πλαστικά με την επιφάνειά του: ουσιαστικά τους δόθηκε η δυνατότητα της παρατεταμένης επαφής, με αποτέλεσμα την εμφάνιση τριβής (τριβή πάντα υπάρχει με τα σωματίδια του περιβάλλοντος χώρου, ασχέτως μεγέθους – ατομικού, μοριακού ή μεγαλύτερου – αλλά το μέγεθος και η σκληρότητα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το αν η αλληλεπίδραση θα είναι αισθητή ή όχι, κατά κάποιο τρόπο αν πέφτουν πάνω σου σκνίπες ή αγριόσφηκες). Το δε τρίτο χαρακτηριστικό, ευθυνόταν άμεσα για το οπτικό φαινόμενο: κατά τον ίδιο τρόπο που ο μύλος ενός αναπτήρα, με την ανώμαλη επιφάνειά του, τρίβεται πάνω στο λείο τσακμάκι και παράγει την ηλεκτρική σπίθα, έτσι και τα ανώμαλα σωματίδια παρήγαγαν το φαινόμενο αυτό. Ο λόγος που δεν ήταν, φερ’ ειπείν, ένα σύνολο από σπίθες, ήταν ότι το αεροπλάνο περιβαλλόταν παντού από τα σωματίδια αυτά και βρισκόταν διαρκώς εν κινήσει, με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Έτσι, αντί για μια «βροχή» σωματιδίων, το αεροπλάνο ήταν σαν να βρισκόταν σε επαφή με ένα «στρώμα», σε κάθε του επιφάνεια, το οποίο παρήγαγε ένα εναλλασσόμενο, επιφανειακό ηλεκτρικό πεδίο, ισχυρότερο στα σημεία όπου η επιφάνεια του αεροπλάνου παρουσίαζε κλίση σε σχέση με το επίπεδο των φτερών (κινητήρες, πρόσθιο μέρος, φτερό ουράς).
Ερώτηση τρίτη: τι συνέβη με τους κινητήρες;
Απάντηση: εδώ το φαινόμενο οφείλεται στις βασικές διεργασίες της κουζίνας μας, δηλαδή τη ροή του νερού και τις μετατροπές του σε πάγο και ατμό. Όπως είπαμε, η στάχτη, τα σωματίδια, όταν εκτοξεύθηκαν από το ηφαίστειο ήταν ξηρά, έως και αφυδατωμένα (σκεφτείτε από πού βγήκαν), αόρατα σαν αέριο. Σαν αποτέλεσμα, ήταν ιδιαίτερα υδρόφιλα, έλκοντας κοντά τους υδρατμούς. Από την άλλη, οι συμπυκνωμένες υδατοσταγόνες, όπως μπορούμε να δούμε ρίχνοντας λίγες σε ένα σκονισμένο τραπέζι, έλκουν τη σκόνη και τη δεσμεύουν μέσα τους. Έτσι, τα aerosol particles έγιναν πυρήνες συμπύκνωσης, κυριολεκτικά για «σταγόνες» ηφαιστειακής στάχτης, οι οποίες μπήκαν μέσα στις τουρμπίνες του αεροπλάνου. Επόμενο είναι ότι κάποιες θα βγήκαν όπως μπήκαν, αλλά λόγω του συνεχούς βομβαρδισμού, κάποιες θα εγκλωβίστηκαν στις εσωτερικές κοιλότητες των κινητήρων, με αποτέλεσμα να μειωθεί η κινητικότητά τους. Έτσι, λόγω συνάφειας (συγγένειας, θα λέγαμε), οι σταγόνες αυτές άρχισαν να προσεγγίζουν μεταξύ τους και ταυτόχρονα, λόγω μειωμένης κίνησης και μεγάλου υψομέτρου, να συμπυκνώνονται, να γίνονται ηφαιστειακή «λάσπη» (υγροποίηση) και τελικά «χώμα» (στερεοποίηση), με τη σκληρότητα που αναφέραμε παραπάνω. Στους κινητήρες 4 και 2, όταν οι λεπίδες άρχισαν να τρίβονται με αυτό το υλικό, πλούσιο σε θειάφι, προκάλεσαν την ανάφλεξη που είδαν οι Κυβερνήτες. Στους δε κινητήρες 1 και 3, δεν πρόλαβαν καν να κάνουν κάτι τέτοιο: το υλικό έπηξε σαν τσιμέντο και τους μπλόκαρε. Προφανώς, το σημείο πήξης αυτού του υλικού βρισκόταν στη θερμοκρασία που επικρατούσε γύρω στα 4500 μέτρα, διότι 50 περίπου μέτρα πιο κάτω, οι κινητήρες επανήλθαν σχεδόν μόνοι τους (πλην του 4, ο οποίος επανεκκινήθηκε). Ο λόγος ήταν ότι το υλικό είχε γίνει πάλι «λάσπη» (είχε υγροποιηθεί), δίχως να ανανεώνεται, επιτρέποντας στις λεπίδες να περιστρέφονται, ενώ η απόπειρα αύξησης του ύψους έβαλε το αεροπλάνο πάλι στην περιοχή του ηφαιστειακού νέφους και άρχισε να προκαλεί τα ίδια προβλήματα. Η υπόθεση αυτή όχι μόνο στέκει θεωρητικά, αλλά βασίστηκε στα ευρήματα μέσα στους κινητήρες, κατόπιν της προσγείωσης: ολόκληρες «κοτρόνες» ηφαιστειακού υλικού, σφηνωμένες ανάμεσα στις λεπίδες.
Η τελευταία ερώτηση, αναφορικά με την σχεδόν μηδενική ορατότητα του παρμπρίζ του αεροπλάνου, νομίζω εξηγείται από τα παραπάνω: ουσιαστικά «αμμοβολήθηκε» με ηφαιστειακό υλικό, τόσο πιο ψιλό από άμμο ώστε να είναι αόρατο με γυμνό μάτι και τόσο πιο σκληρό ώστε να προκαλέσει την ίδια ζημιά.
Το γεγονός αυτό άλλαξε ριζικά την αεροναυπηγική σε επίπεδο εκπαίδευσης, κατασκευής οργάνων και καθορισμού σχεδίου πτήσεως (η συγκεκριμένη διαδρομή, μετά από ένα παρόμοιο συμβάν – Singapore Airlines 747 - καταργήθηκε). Αν υπάρχει ένας δαίμονας στον Ινδικό Ωκεανό, είναι η τριβή της ηφαιστειακής στάχτης και έτσι ένα, εκ πρώτης όψεως ανεξήγητο γεγονός, γίνεται άλλο ένα εντυπωσιακό πείραμα στο μεγάλο εργαστήριο που λέγεται φύση.
[1] H μέση ώρα στον Πρώτο Μεσημβρινό της Γης, ή Μεσημβρινό του Greenwich.
[2] Σε αντίθεση με ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, ή ένα μικροσκόπιο σπινθηρισμού, τα οποία χρησιμοποιούνται όταν η μεγέθυνση με συμβατικούς φακούς αποτυγχάνει.
[3] Βασαλτικά πετρώματα είναι αυτά που προκύπτουν από την θέρμανση, υγροποίηση, στερεοποίηση και άλλες διεργασίες υψηλών πιέσεων και θερμοκρασιών στα πετρώματα του εδάφους των ηφαιστείων.
Το Υπερόπλο της Ελλάδας. (Υπάρχει);
από μια άλλη διάσταση, ασύλληπτο για τον κοινό άνθρωπο, ένα όπλο που προϋπήρχε της γέννησης. Ένα όπλο που και ο Δίας έτρεμε στο άκουσμα του. Ένα όπλο που στο άκουσμα του και ο Διάβολος υποκλίνεται.
Που βρίσκεται ποιός το προστατεύει ;
.jpg)
Πως γνωρίζουμε την ύπαρξη του;
Από μερικά διασωθέντα βιβλία του Αριστοτέλη που φυλάσσονται στο Άγιο Όρος.Ο μέγας Ελλην. φιλόσοφος κατάγεται από ένα μικρό χωριό της Χαλκιδικής, τα Στάγειρα 384-322 π.Χ.
Δάσκαλος του μεγάλου Αλεξάνδρου, μαθητής του Πλάτωνα. Ο Αριστοτέλης έγραψε περίπου 400 βιβλία από τα οποία τα περισσότερα χάθηκαν. Από τα 47 βιβλία που σώθηκαν, τα μισά είναι γνήσια. Το πιο γνωστό είναι το περί ψυχής (3 βιβλία).
Ένα κείμενο άκρος Εθνικιστικό αλλά με ενδιαφέρουσες απόψεις...
Λίγα λόγια για τις προφητείες.
Λίγα λόγια για τις προφητείες.
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς δὲν ἦταν μόνο ἕνας συναρπαστικὸς διδάσκαλος, ποὺ ἐκλαΐκευε τὶς μεγάλες θεολογικὲς ἔννοιες καὶ μὲ ἁπλὰ λόγια καὶ ζωντανὰ παραδείγματα τὶς ἔκανε προσιτὲς στὸ ἁπλοϊκὸ ἀκροατήριό του. Ἦταν συγχρόνως καὶ προφήτης. Ἀρκετὲς προφητεῖες ἐπιβεβαίωσαν τὴ διδασκαλία του, τὸν ἀπέδειξαν ἅγιο ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν καθιέρωσαν στὴ συνείδησι τοῦ λαοῦ καὶ στὴν ἱστορία ὡς προφήτη.
Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου καὶ τὴ μετάνοια ψυχῶν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς καὶ σημεῖα ἔκανε καὶ προφητεῖες εἶπε. Ὑποστηρίζεται ὅτι στὶς προφητεῖες του ἐπηρεάσθηκε ἀπὸ τὴν «Ὀπτασία τοῦ Ἀγαθαγγέλου», ἕνα χρησμολογικὸ κείμενο ποὺ κυκλοφοροῦσε εὐρύτατα στὶς μέρες του ἀνάμεσα στοὺς σκλαβωμένους Ἕλληνες καὶ καλλιεργοῦσε ψεύτικες ἐλπίδες κούφιας παρηγοριᾶς γιὰ τὸ «ξανθὸ γένος», ποὺ θὰ βοηθοῦσε στὴν ἀπελευθέρωσι ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ἀλλὰ πουθενὰ μέσα στὶς «Διδαχές» του, ὅπου διαφυλάσσεται ἡ αὐθεντικὴ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ, δὲν ὑπάρχει δεῖγμα αὐτῆς τῆς νοοτροπίας.
Ἔχω τὴ γνώμη ὅτι ἡ ἐντύπωσι αὐτὴ δημιουργήθηκε ἐξ αἰτίας ὠρισμένων πλαστῶν προφητειῶν καὶ διαφόρων λαϊκοθρησκευτικῶν χρησμῶν, ποὺ ἀποδόθηκαν στὸν Πατροκοσμᾶ καὶ διεκδικοῦν σήμερα τὴν πατρότητά του. Αὐτὰ προκαλοῦν βέβαια κάποια ἐντύπωσι στοὺς ἀδαεῖς, στὴν πραγματικότητα ὅμως ὄχι μόνο δὲν ὠφελοῦν, ἀλλὰ καὶ πολὺ ἐπιζήμια εἶνε, διότι, ὅταν ἀποδεικνύεται τὸ νόθο τους, τίθεται σὲ ἀμφισβήτησι καὶ ἡ γνησιότητα τῶν ἀληθινῶν προφητειῶν.
Εἶνε ἀνάγκη, λοιπόν, νὰ γίνη ἕνας διαχωρισμός, ἕνα ξεκαθάρισμα ἀνάμεσα στὶς πραγματικὲς προφητεῖες τοῦ ἁγίου καὶ στοὺς ἀνεύθυνους χρησμοὺς καὶ ἀφορισμούς, ποὺ τόσο ἄφθονοι κυκλοφοροῦν. Τὸ ὑγιὲς καὶ δοκιμασμένο κριτήριο καὶ τὴ διάκρισι αὐτὴ θὰ μᾶς τὰ προσφέρει ἡ Ἁγία μας Γραφή, ἡ πηγὴ καὶ τὸ ταμεῖο τῆς ἀληθινῆς προφητείας.
Καμμία ἀπὸ τὶς χιλιάδες προφητεῖες, τῆς ἁγίας Γραφῆς, δὲν ἔχει σχέσι μὲ χρησμοὺς καὶ ἐλλιπογράμματες προτάσεις, ὅπου προσθέτοντας τὰ ἀνάλογα φωνήεντα ἢ σύμφωνα, σχηματίζεται ἡ προφητικὴ ρῆσι. Ὅλα αὐτὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τὰ ἀπορρίπτει καὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν τὰ υἱοθέτησε ποτέ.
Ἡ προφητεία στὴν Ἁγία Γραφὴ ἔχει τὸ χαρακτηριστικὸ γνώρισμα ὅτι συμπλέκεται μὲ ἱστορικὰ γεγονότα, συνδέεται μὲ πρόσωπα καὶ πράγματα τῆς ἱστορίας καὶ ἐκπληρώνεται σταδιακὰ μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. «Ἡ προφητεία ποὺ λέγεται συγκαλυμμένα, ξεκαθαρίζεται μετὰ ἀπὸ τὴν ἔκβασι τῶν πραγμάτων καὶ ποτὲ πρὶν ἀπὸ αὐτά», σχολιάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Καὶ ἀλλοῦ παρατηρεῖ· «Ὁ Θεὸς συνδέει τὴ μία προφητεία μὲ ἄλλες, τὴν ἐγγύτερη μὲ τὶς ἀπώτερες. Ἔτσι παρέχει ὡς μέγιστη ἀπόδειξι τῶν μελλόντων τὴν προφητεία ποὺ πραγματοποιεῖται στὴν παροῦσα γενιά». Ἔχουμε δηλαδὴ μία ἁλυσίδα ἀλληλένδετων προφητειῶν, στὴν ὁποία ἡ τελευταία προφητεία ἀναφέρεται στὸ μεγάλο σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας, ἐνῶ οἱ προηγούμενες ἀφοροῦν σὲ διάφορα περιστατικὰ τῆς ἱστορίας. Ἔτσι, καθὼς ἐκπληρώνονται μία μία με τὴ σειρὰ οἱ προφητεῖες σ᾿ αὐτὴ τὴν ἁλυσίδα, χαλκεύεται ἡ ἐγγύησι καὶ ἡ βεβαιότητα ὅτι καὶ ἡ τελευταία, ἡ ἐσχάτη μεγάλη προφητεία, εἶνε γνήσια καὶ θὰ ἐκπληρωθῆ ὁπωσδήποτε. Ἐξ ἄλλου, καθὼς κάθε προφητεία τῆς σειρᾶς ἐκπληρώνεται σὲ διαδοχικὲς γενιὲς καὶ ἐποχές, ἡ δύναμι τῆς προφητείας διατηρεῖται ἀκέραιη ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ διατυπώθηκε, μέχρι τὴν τελευταία ὥρα ποὺ θὰ ὁλοκληρωθῆ.
Μὲ ἄλλα λόγια ἡ βιβλικὴ προφητεία προσφέρεται μὲ τὴν ἴδια τὴν ἱστορία καὶ μάλιστα ἡ προφητεία προηγεῖται τῆς ἱστορίας καὶ ἡ ἱστορία προωθεῖ τὴν προφητεία. Πρόσωπα, γεγονότα, περιστατικὰ τῆς ἱστορίας μεταφέρουν τὴν προφητεία καὶ διαφυλάσσουν τὸ μήνυμά της ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Τὸ προφητικὸ βλέμμα προσηλώνεται βέβαια στὸν Μεσσία καὶ τὴ μεσσιακὴ ἐποχή. Γιὰ νὰ φθάση ὅμως ἐκεῖ, διασχίζει τοὺς ἐνδιάμεσους αἰῶνες, σταματᾶ σὲ καίρια ἱστορικὰ συμβάντα, τὰ ἐπισημαίνει, τὰ προβάλλει καὶ τὰ καθιστᾶ μάρτυρες ἀξιόπιστους γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῆς μεσσιακῆς προφητείας.
Οἱ προφῆτες ἐπίσης τῆς ἁγίας Γραφῆς συχνὰ χρησιμοποιοῦν διάφορα σύμβολα, τὰ ὁποῖα γίνονται ἄφωνοι ἀλλὰ παραστατικοὶ μάρτυρες τῆς προφητείας.
Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο διατυπώνονται καὶ οἱ προφητεῖες τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ὁ Κύριος π.χ. προφητεύοντας τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου περιπλέκει τὴν περιγραφὴ μὲ τὴν προφητεία γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ (Ματθ. 24, Μάρκ. 13, Λουκ. 21, 5-38). Ἡ καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ συνέβη, ὅταν ζοῦσαν ἀκόμη πολλοὶ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀκούσει τὴν προφητεία ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐκπλήρωσι αὐτῆς τῆς προφητείας ἐγγυᾶται ὅτι καὶ ἡ ἄλλη, τὴν ὁποία ὁ Κύριος εἶπε συγχρόνως, σχετικὰ μὲ τὴ συντέλεια τοῦ κόσμου θὰ ἐκπληρωθῆ στὸν κατάλληλο καιρό.
Σὲ ἄλλες περιπτώσεις οἱ προφητεῖες τοῦ Κυρίου συνδέονται μὲ διάφορα σημεῖα. Ὅταν π.χ θεράπευσε τὸ δοῦλο τοῦ ἑκατοντάρχου, προφήτευσε καὶ τὴ συμμετοχὴ τῶν ἐθνικῶν στὴν Ἐκκλησία· «Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἤξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 8,11). Ἔτσι, οἱ σύγχρονοί του ποὺ εἶδαν τὸ σημεῖο τὸ ἔχουν ὡς ἐγγύησι γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῆς προφητείας καὶ ἐμεῖς ποὺ ζοῦμε τὴν ἐκπλήρωσι τῆς προφητείας, βεβαιωνόμαστε γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ σημείου καὶ ὅτι αὐτὸς ποὺ τὸ πραγματοποίησε εἶνε ὁ Θεός.
Τὰ γνωρίσματα τῆς βιβλικῆς προφητείας παρουσιάζουν ὑπὸ κλίμακα καὶ οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ. Συμπλέκονται δηλαδὴ μὲ ἱστορικὰ γεγονότα καὶ λαμβάνουν ὡς μάρτυρες διάφορα σημάδια, κυρίως σταυρούς, ποὺ ἔστηνε ὁ ἴδιος. Θὰ ἀναφέρω μερικὲς τέτοιες προφητεῖες, οἱ ὁποῖες μαρτυροῦνται ἀναμφισβήτητα, ἂν καὶ εἶνε ἀπὸ τὶς πλέον ἄγνωστες. Οἱ δυὸ πρῶτες εἶνε ἀνέκδοτες καὶ ἀποτελοῦν προσωπική μου κατάθεσι. Ἡ τρίτη καὶ ἡ τέταρτη δὲν ἔχουν ἐπισημανθῆ, ὅσο γνωρίζω, ἀπὸ ἄλλον ἑρμηνευτῆ, τὴν δὲ πέμπτη θεωρῶ κατ᾿ ἐξοχὴν χαρακτηριστικὴ τῆς προφητικῆς νοοτροπίας τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ...
Το Μυστήριο της Χαμένης κιβωτού της διαθήκης.
Η Κιβωτός της Διαθήκης σύμφωνα με το βιβλίο της Εξόδου κατασκευάστηκε κατά πάσα πιθανότητα το 1250 πΧ. με βάση οδηγίες που έδωσε ο Θεός στους Εβραίους, και μετέφερε τις δέκα Εντολές, το ραβδί του Ααρών και μια στάμνα με μάννα. Για τον λαό της Εξόδου, η Κιβωτός αποτέλεσε ένα ιερό αντικείμενο αφού μαρτυρούσε την συνεχή παρουσία του Θεού ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του, για αυτό και η παράδοση θέλει να έχει διασωθεί από την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα το 587 πΧ. από τον προφήτη Ιερεμία, ο οποίος την έκρυψε σε κάποια σπηλιά, κοντά στην πόλη της Ιερουσαλήμ. Εναλλακτικές θεωρίες για την τύχη της Κιβωτού έχουν αναπτυχθεί από ερευνητές σαν τον V. Jones και G. Hancock κυρίως μετά την ανακάλυψη του Χάλκινου Κυλίνδρου το 1952 όπου αναγράφεται πως στον δεύτερο Ναό, αυτόν του Ηρώδη, ανάμεσα στα υπόλοιπα ιερά αντικείμενα υπήρχε και η Κιβωτός της Διαθήκης.
Το τέρας του BOWNESS
H Daily Mail δημοσίευσε ρεπορτάζ, που σίγουρα θα προκαλέσει αναταράξεις, καθώς υποστηρίζει πως μετά τον Τέρας του Λοχ Νες, βρέθηκε και το τέρας του Bowness!
Η ιστορία αναφέρει πως ένα ζευγάρι, το οποίο έκανε καγιάκ στη λίμνη Windermere, της Αγγλίας, κάποια στιγμή, φωτογράφισαν με το κινητό τους τηλέφωνο το θρυλικό τέρας του Bowness!
Το εν λόγω "Τέρας" μοιάζει πολύ με αυτό του Λοχ-Νες ακόμα και στη στάση του σώματός του.
Ο μύθος για το τέρας του Bowness, υπάρχει για πάνω από 50 χρόνια, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει, με σιγουριά, εάν πρόκειται για απάτη ή για πραγματικότητα.
Η φωτογραφία, που απαθανάτισε το ζευγάρι φέρεται πως είναι η πιο "καθαρή", που έχει ληφθεί από το 1950, η οποία είναι η 8η που απεικονίζει το τέρας του Bowness.
Κάποιοι ειδικοί, πάντως, υποστηρίζουν πως η φωτογραφία είναι αυθεντική Το εν λόγω "Τέρας" μοιάζει πολύ με αυτό του Λοχ-Νες ακόμα και στη στάση του σώματός του.
Ο μύθος για το τέρας του Bowness, υπάρχει για πάνω από 50 χρόνια, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να πει, με σιγουριά, εάν πρόκειται για απάτη ή για πραγματικότητα.
Η φωτογραφία, που απαθανάτισε το ζευγάρι φέρεται πως είναι η πιο "καθαρή", που έχει ληφθεί από το 1950, η οποία είναι η 8η που απεικονίζει το τέρας του Bowness.
Oι θρυλοι της στοιχειωμενης Ελλαδας
Στους ξέφρενους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, εντυπωσιασμένοι από τα αλματώδη βήματα της τεχνολογίας μας λησμονήσαμε μια άλλη όψη της Ελλάδας. Τη Στοιχειωμένη Ελλάδα. Μια χώρα που αφθονεί σε παράξενες και ανεξήγητες ιστορίες,σε αφηγήσεις που σε οδηγούν σε μαγευτικά τοπία, φυσικά άβατα, μονοπάτια που οδηγούν στο «πουθενά». Ιστορίες ντυμένες με ξωτικές μελωδίες, περίεργες κραυγές, καλπασμούς του υπερφυσικού που σηματοδοτούν την ύπαρξή του αφήνοντας τα δικά του σημάδια. Μάγισσες και νεράιδες, περίεργα και αλλόκοτα όντα, δαιμόνια ή στοιχειά, νυκτόβια πλάσματα. Πτυχές μιας κρυφής από τα φώτα των πόλεων Ελλάδας, μιας καταπατημένης Ελλάδας από τη ρουτίνα των μεγαλοπόλεων. Και το ταξίδι αρχίζει…
Στα παλαιότερα χρόνια, τα χωριά και οι κωμοπόλεις της Ελλάδας, είχαν το καθένα να αφηγηθούν κάτι ξεχωριστό κάτι παράξενο. Οι άνθρωποι πιο απλοί και «προσγειωμένοι» έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους, έβλεπαν καθαρά. Αν και τεχνολογικά αναπτυχθήκαμε ωστόσο οι παραδόσεις και οι ιστορίες παρέμειναν καθάριες σαν τους ανθρώπους που τις διηγήθηκαν…
Το σκοτάδι στην Ελλάδα θεωρούνταν απόμακρο ο,τι και σήμερα αλλά με πιο πρωτογονικό χαρακτήρα! Ο λιγοστός φωτισμός τα βράδια και οι ολιγοπερπατούντες τη νύχτα σχημάτιζαν μια αιθέρια αντίληψη περί της νυχτός! Στη Στερεά Ελλάδα οι μεγαλύτεροι φώναζαν στα παιδιά το βράδυ :«κοιμήσου γιατί θα σε φάει η μαμμότα»-μαμμότα δηλαδή μαμ-μότα, μήπως μόρα;-μαμ έλεγε από μικρό το παιδί!
Οι παλαιότεροι είχαν συνυφασμένη τη ζωή τους με τέτοια όντα. Το βράδυ τύχαινε να κάνουν διάφορες αγροτικές δουλειές, όπως πότισμα του χωραφιού, και δεν ήταν λίγες οι συναντήσεις τους με εξωδιαστασιακά όντα. Όλοι είχαν ακούσει σε χωράφια και δάση-χωρίς να υπάρχουν δρόμοι χαραγμένοι- ποδοβολητά «ωσάν να περνά ιππικό ολόκληρο παιδί μου»…
Τι ήταν τελικά αυτό το ποδοβολητό;
Πολλοί οδοιπόροι των παλαιότερων χρόνων μας διηγούνται πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες! Στην Αθήνα ενώ πολλοί έβγαιναν από την πόλη για τα αγροκτήματά τους στο γυρισμό το βράδυ, έβλεπαν από πίσω τους «ένα σωρό καλλικαντζαραίους να μου φωνάζουν και να παίζουν με το γάιδαρο»… «εκαθόμουν στο πλατάνι και επτά γυναίκες κατάξανθες και γυμνές χόρευαν δίπλα από το κοπάδι μου»…
Έπειτα είχαμε συχνά την εμφάνιση του λεγόμενου «συνοδοιπόρου»,πολλοί το παρομοιάζουν με ξωτικό και άλλοι το αποδίδουν σε πανουργία του διαβόλου.Πολλοί ταξιδιώτες είχαν παρατηρήσει στο δρόμο τους ένα παράξενο φως μπροστά τους σε κοντινή απόσταση που αργότερα ερχόταν και τους «καβάλαγε»-μώρα πιθανόν, οι ιρλανδέζικες παραδόσεις το αποδίδουν στη γριά που ίππευε την Πούκα, το άλογο των πνευμάτων- εμποδίζοντάς τους και πνίγοντας τους ώστε να αργοανασαίνουν, ευτυχώς χωρίς κατάληξη! Σε πολλές περιοχές πάλι το συναντούσαν σαν άνθρωπο καταμεσής του δρόμου που ρωτούσε νέα για το χωριό ή προθυμοποιούταν να συνοδεύσει τον οδοιπόρο, ο οποίος είχε καταλάβει ότι πρόκειται για ξωθιό και έλεγε την προσευχή του με συνέπεια να εξαφανιζόταν η παρουσία αυτή από μπροστά του.
Υπάρχουν πολλοί επίσης σε χωριά της Αχαΐας και της στερεάς Ελλάδας που αναφέρουν πως είδαν παρουσίες παράξενων ειδών πουλιών πάνω σε δέντρα, μεγάλα σε μέγεθος και κρυμμένα σε σημείο που να απορείς πως ένα τέτοιο πουλί χώρεσε εκεί μέσα…
Τα νησιά επίσης αφθονούσαν από τέτοιες παραδόσεις! Στη Σίκινο, Σάμο όλοι γνωρίζουν για τις «ανεράιδες», πολύ όμορφες γυναίκες που διασκέδαζαν κοντά σε πηγές, αρπάζοντας για το γλέντι τους τραγουδιστάδες και βιολιτζήδες, αλλά και παλικάρια που κοιμόντουσαν μαζί τους,και έπειτα τρελαίνονταν και δεν μπορούσαν να αγαπήσουν καμιά γυναίκα «γιατί είχαν φιλήσει την έμορφη ξωθιά»…
Τα νησιά επίσης αφθονούσαν από τέτοιες παραδόσεις! Στη Σίκινο, Σάμο όλοι γνωρίζουν για τις «ανεράιδες», πολύ όμορφες γυναίκες που διασκέδαζαν κοντά σε πηγές, αρπάζοντας για το γλέντι τους τραγουδιστάδες και βιολιτζήδες, αλλά και παλικάρια που κοιμόντουσαν μαζί τους,και έπειτα τρελαίνονταν και δεν μπορούσαν να αγαπήσουν καμιά γυναίκα «γιατί είχαν φιλήσει την έμορφη ξωθιά»…
Οι νεράιδες ή αλούστινες ή γιαλούδες σύχναζαν επίσης σε πηγάδια που συχνά τις νυχτιές χτενίζονταν και παραμόνευαν τον απερίσκεπτο διαβάτη για να τον πλανέψουν…Στα νησιά επίσης και κυρίως στην Κρήτη είχε αναπτυχθεί η πεποίθηση πως «αν ανταμώσεις με του λόγου τους μπήξε στη γη μαυρομάνικο μαχαίρ και θα τις αποδιώξεις»…
Στη Σάμο στο χωριό Λέκα βρίσκονται σε κάποιο σημείο πλατάνια,τα οποία απαγορεύεται να τα κόψεις καθώς προφυλάσσονται από δαιμόνια.
Σε πολλές περιοχές μάλιστα πίστευαν πως αν συναντούσες κάποιο αερικό δεν έπρεπε να μιλήσεις γιατί αλλιώς θα σου έπαιρνε τη λαλιά,αυτό πραγματικά είναι αξιοπερίεργο διότι είναι πολύ λίγες τέτοιες αναφορές και μπορούν να εξηγηθούν ιατρικά.Τέλος οι ανεράιδες,ξωτικά,ξωθιά και αερικά αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής πολλών χωριών και πόλεων,ώστε να ονομάζονται και κάποια χωριά με το πρόθεμα νεράιδα…
Σε πολλές περιοχές μάλιστα πίστευαν πως αν συναντούσες κάποιο αερικό δεν έπρεπε να μιλήσεις γιατί αλλιώς θα σου έπαιρνε τη λαλιά,αυτό πραγματικά είναι αξιοπερίεργο διότι είναι πολύ λίγες τέτοιες αναφορές και μπορούν να εξηγηθούν ιατρικά.Τέλος οι ανεράιδες,ξωτικά,ξωθιά και αερικά αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής πολλών χωριών και πόλεων,ώστε να ονομάζονται και κάποια χωριά με το πρόθεμα νεράιδα…
Ένα σωρό πλάσματα θα βρούμε να κατακλύζουν την ελληνική παράδοση και με τις ιστορίες τους να «στοιχειώνουν» τις σκέψεις αυτών που τις διηγούνται και αυτών που τις ακούνε. Δράκοι που φυλάνε τα νερά ποταμών και στοιχειά που προστατεύουν δέντρα, ώστε κάθε επίδοξος ενοχλητικός να εξολοθρεύεται πριν βεβηλώσει την ιερότητα των δέντρων και του νερού.
Ένα τέτοιο δράκο σκότωσε και ο Άγιος Γεώργιος στη χριστιανική παράδοση σε μία από τις πολλές πτυχές αυτής της ιστορίας.
Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας πιστεύεται πως το νερό κοιμάται μια ώρα τη νύχτα, και αν κάποιος επιδιώξει να πιει θα πρέπει με το χέρι του να ταρακουνήσει λίγο τα νερά ώστε να «ξυπνήσει» το νερό και να πιεί, αλλιώς αν το τρομάξει κινδυνεύει είτε να χτυπηθεί από το στοιχειό του νερού είτε να δηλητηριαστεί.
Θα ακούσουμε έπειτα τις αφηγήσεις στη Στερεά Ελλάδα και την επαρχιώτικη κυρίως Μακεδονία για τα λεγόμενα χαμοδράκια ή σμερδάκι ή χαμόδρακα. Δαιμόνια που ήταν άκρως επιθετικά στις ορεινές περιοχές λόγω του ότι επιτίθονταν σε κοπάδια βοσκών και είτε τα αφάνιζαν είτε απλώς τα έπνιγαν. Επικρατεί και η αντίληψη πως πρόκειται και για δαιμόνια που «καβαλούσαν» κάποιον άνθρωπο ώστε να τον αποτρελαίνουν και να τον δαιμονίζουν. Είχαν τη μορφή κριαριού-τράγου και νύχια που τους έδιναν την ικανότητα να πνίγουν το επίδοξο θύμα τους.Αυτή τους η εμφάνιση μας παραπέμπει στο κατάλευκο τράγο που τριγυρνούσε ελεύθερος και ομορφότερο του δεν υπήρχε. Όποτε το συναντούσαν κυρίως τη νύχτα προσπαθούσαν να το αρπάξουν και να το βάλουν στο κοπάδι τους, μάταια όμως για τους επίδοξους το τρίχωμά του ήταν μαγεμένο και κολλούσες κυριολεκτικά επάνω του, έτσι σε έσερνε μέχρι να σε ρίξει σε κάποιο γκρεμό ή φαράγγι.
Το φαράγγι που στη χώρα μας το βρίσκουμε συνυφασμένο με την παρουσία καλλικάντζαρων, δαιμονικών όντων και κυρίως του διαβόλου. Πιστεύεται ακόμα και σήμερα σε πολλά χωριά της Ελλάδας πως αν τύχει νύχτα και περάσεις από φαράγγι θα ακούσεις καλικάντζαρους που θα σε φωνάζουν και μπορεί ακόμα και να σε στοιχειώσουν ολόκληρο. Ενώ αν περάσεις από φαράγγι που πριν είχαν διαβεί διαβόλοι τότε και εσύ θα γίνεις ένα μέρος της μαύρης μαγείας τους. Στα χωριά μπορούμε να βρούμε ανεξάντλητες πηγές τέτοιων ιστοριών που θα μας καθηλώσουν,καθώς τα πάντα (μύλος,σπίτια,πηγές,μονοπάτια) είχαν τη δική τους μικρή και τρομακτική ιστορία.
Λίγες δεν είναι επίσης και οι αναφορές για μάγισσες,που κατά καιρούς είχαν διάφορους ρόλους, πότε χαρτορίχτρας και πότε κατασκευάστριες μαγικών φίλτρων, άλλες πάλι ήταν και επικίνδυνες για τους ανθρώπους. Στη Φλώρινα ακόμα οι παλαιότεροι θα θυμούνται για μια τέτοια γυναίκα που συνήθως καθόταν πάνω σε μια βρύση-πηγή και έκανε μάγια στους περαστικούς.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία ανεξάντλητη πηγή μυστηρίου και σίγουρα να συνεπάρει πολλούς εξερευνητές της μέσα σε πέπλα ονειρικά ταξιδεμένα σε χρόνους παράλληλους σε εμάς αλλά καλά κρυμμένους σε πονηρά μάτια.
Μυστηριώδεις μορφές τριγυρνούν κάτω από τα μάτια μας και πίσω από την πλάτη μας,μα όταν πραγματικά «δούμε» τίποτα πια δεν θα μας φαίνεται μυστήριο.Τέτοιες μορφές θα συναντήσουμε σε πολλά μέρη μας, τον αράπη που τριγυρνά τις νύχτες και βόσκει(;) τα τάλιρα του προκαλώντας ένα θόρυβο που προσελκύει κάθε περίεργο άτομο.Τη γουρούνα με τα γουρουνάκια της που τις νυχτιές τριγυρνά στις εξοχές, αλλά δεν ανήκει στα χοιρινά κανενός αγρότη. Για τα στοιχειά που «ορίστηκαν» (από ποιόν αλήθεια;) να φυλάττουν ολόκληρα χωριά. Όπως η Καστανιά και το Νεχώρι της Φθιώτιδας που συχνά πολεμούσαν(τα στοιχειά) για την κυριαρχία μιας κορφής της Οίτης, αλλά κυρίως για την προστασία του χωριού. Για στοιχειά που απλά βρίσκονταν στα χωριά, και η απόδειξη οι τρομεροί ήχοι που ακούγονταν στα χωριά τα βράδια αλλά και τα μεσημέρια, πολλές φορές χωρίς λόγο, υπήρχαν όμως στιγμές που έσκουζαν νυχτιές ολόκληρες επειδή πέθανε κάποιο σημαντικό και καλοκάγαθο άτομο στο χωριό, θρηνώντας έτσι το νεκρό και την απώλεια.
Και επειδή το μυστήριο δε γνωρίζει διαχωρισμούς,ενώ τα στοιχειά των χωριών είχαν συνήθως τη μορφή βοδιών, τράγων και κατσικιών,έχουμε και στην βόρεια Πελοπόννησο αναφορά για στοιχειωμένα μελίσσια που είναι πάρα πολύ άγρια και κανείς ποτέ δεν τολμά να περάσει από εκεί, πόσω μάλλον να πάρει και το μέλι τους.
Ο σημερινός ποταμός Ελικώνας παλαιότερα λεγόταν Ουρλιάς,γιατί ο ήχος των νερών του μοιάζει με ουρλιαχτά ζώων!
Οι βρυκόλακες πάλι αποτελούν και αυτοί κομμάτι της αρχέγονης παράδοσης μας, ο πολιτισμός μας μεγάλωσε μαζί με αυτούς και τις νεράιδες(νύμφες). Βρυκόλακες, ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας που κοσμούν με το αίμα τους μαζί με τα κακά πνεύματα τις κιτρινισμένες σελίδες αυτού του τόπου. Η ιστορία γνωστή, ο νεκρός που σηκώνεται από τον τάφο του και στοιχειώνει τόπους και περάσματα, επιδιώκοντας να δαγκώσει το επόμενο θύμα του για να τραφεί με αίμα. Σε κάθε μέρος οι παραδόσεις για αυτούς ποικίλλουν σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Στην Πρέβεζα δεν βγαίνουν Κυριακή, στη Ναύπακτο βγαίνουν το Σάββατο, το ίδιο και στην Αθήνα...Το φως της μέρας το απεχθάνονται μα είναι και μοιραίο για αυτούς. Έτσι τριγυρνούν τη νύχτα, ψάχνοντας απελπισμένα το θύμα τους,εξαφανίζονται τη στιγμή πριν την αυγή, για τους στερεοελλαδίτες και τους νησιώτες εξαφανίζονται όταν λαλήσει μαύρος κόκκορας. Για αυτό πάντα φρόντιζαν να έχουν ένα, που δύσκολα θα τον έσφαζαν,έχοντάς τον για προστασία...
Το γεγονός γιατί κάποιος να γινόταν βρυκόλακας είχε επίσης πολλές επεξηγήσεις και ιστορίες. Το «βρικολάκιασμα» οφειλόταν στη μαύρη ψυχή του νεκρού που είχε «πουλήσει» την ψυχή του στον διάβολο, παράδοση των στερεοελλαδιτών κυρίως. Οι αδικοσκοτωμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι εκδικούντες των ζωντανών, «μαγεμένοι» και τέλος οι άταφοι, οι άκλαυτοι και οι άψαλτοι! Στα νησιά και σε πολλά ορεινά χωριά πίστευαν πως δεν πρέπει να κοιτάξεις τη νύχτα καθρέφτη γιατί είτε θα γινόσουν βρικόλακας είτε θα έβλεπες κάποιον και θα γινόσουν θύμα του διαβόλου. Στα νησιά επίσης πίστευαν πως τα μωρά που πέθαιναν στη γέννα ή πέθαιναν αβάφτιστα, τα έπαιρνε ο διάβολος τα βασάνιζε και έπειτα γίνονταν οι χειρότεροι εφιάλτες για τους ζωντανούς. Οι βρυκόλακες λόγω της ημιμάθειας σε αυτά τα θέματα τις παλαιότερες εποχές ήταν συνυφασμένοι με τα κακά πνεύματα, που τις νύχτες του χειμώνα πήγαιναν στις σκεπές των σπιτιών και προσπαθούσαν να μπουν μέσα. Και η νοικοκυρά θέλοντας να προστατέψει το σπιτικό της έβαζε στο δοκάρι της εξώπορτας από την έξω μεριά, πηρούνι και μαχαίρι με κομμένες τις λαβές, ώστε να δείχνουν τις κοφτερές μύτες τους και ότι το σπίτι αποδιώχνει τα κακοποιά πνεύματα όντας οπλισμένο...
Σήμερα μας φαίνονται τόσο απόμακρew σε μερικούς αυτές οι δοξασίες, μα αυτές μεγάλωσαν τους προγόνους μας και τους προστάτεψαν από δύσκολα γεγονότα. Γενιές Ελλήνων έζησαν δίπλα στο φανταστικό και το απόκοσμο, έχοντας πρωταγωνιστικό ρόλο αλλά άθελά τους. Είδαν άλογα τη νύχτα χωρίς αναβάτες να ορμούν σε γκρεμούς, γυναίκες που δεν τις ήξεραν εκείνες να τους μιλούν, έγραψαν τις δικές τους σελίδες στο μεταφυσικό διάφανο πέπλο της Ελλάδας..μιας Στοιχειωμένης Ελλάδας!
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
"ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ
ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΚΡΗΤΗΣ, ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟΥ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΝ
Εικόνα του Χριστού προκαλεί θανάτους.

(Μάγιας) αυτό που δεν γνωρίζουμε.
Το μυστήριο της καταγωγής της φυλής των Μάγια στηρίζεται ως ένα μεγάλο βαθμό στο γεγονός πως ο πολιτισμός τους είχε ξεπεράσει κατά πολύ το μέσο πολιτιστικό επίπεδο πολλών άλλων αρχαίων λαών του πλανήτη μας, εξαιρώντας βέβαια τον Ελληνικό πολιτισμό, κάτι που αποτελεί ένα εξίσου σημαντικό μυστήριο εάν λάβουμε υπ’ όψιν μας το γεγονός ότι στον κόλπο του Γιουκατάν, δηλαδή εκεί που μεγαλούργησε ο λαός των Μάγια, το Ελληνικό στοιχείο είναι απολύτως εμφανές στις μεγαλοπρεπείς κατασκευές τους, αλλά ακόμα και σε πολλά στοιχεία της γλώσσας.
Ωστόσο όμως ως λαός έμοιαζε σα να μην ακολουθούσε το κοινό εξελικτικό ρυθμό της Γης. Οι ερευνητές του διαστήματος έχουν αποδείξει πως σε κανένα από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος δεν υπήρχε εξελιγμένος πολιτισμός (πλυν του Άρη) που σε γενικές γραμμές ερευνάται συνεχώς λόγω του ότι κάποια σημεία της επιφάνειας του, έδειξαν ύποπτα στοιχεία ύπαρξης ζωής και πιθανότατα πολιτισμού.
Στο αστρικό ημερολόγιο των Μάγια υπάρχουν πολλές μαρτυρίες και (προφητείες) που ορίζουν κάποιες παραμέτρους της ζωής μας στο εγγύς μέλλον. Αυτές οι προφητείες ξεκίνησαν με αναφορές του πριν, του μεσαίωνα και του τώρα.
Το (τώρα) είναι και το ζητούμενο διότι ακόμα και αν λάβουμε την προφητεία ως ένα κακόγουστο αστείο, ή μία γελοία σύμπτωση, ή και μία καλοστημένη φάρσα, το γεγονός είναι πως ταυτίζεται απόλυτα και με την σύγχρονη επιστήμη. Ημερολόγιο και ερευνητές, NASA, αστρονόμοι και λοιποί του χώρου αυτού, όλοι περιμένουν το 2012 τον μήνα Δεκέμβριο, να συμβεί κάτι. Κάτι πολύ σοβαρό.
Οι επιστήμονες το είδαν να έρχεται και είπαν πως ένας πλανήτης με το όνομα ΝΙΜΠΙΡΟΥ πλησιάζει τον πλανήτη Γη και μάλιστα σε πορεία που ελάχιστα απέχει από το μοιραίο δηλαδή την σύγκρουση.
Και καλά το γεγονός ότι μας το λέει μία NASA και δέκα ή είκοσι κορυφαίοι αστρονόμοι μαθηματικοί του πλανήτη εν έτη 2009.
Οι Μάγια μας είπαν ακριβώς το ίδιο προ αμνημονεύτων χρόνων και μάλιστα χωρίς να έχουν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία που έχουμε εμείς σήμερα. Η μήπως την είχαν και μάλιστα σε βαθμό που εμείς αδυνατούμε σήμερα να κατανοήσουμε, και ίσως να αποδεχτούμε.
Η ζωή μετά θάνατον.

Ο πύργος του Λονδίνου!
Ο Πύργος του Λονδίνου, ένα από τα πιο γνωστά και καλοδιατηρημένα ιστορικά κτίρια του κόσμου, μπορεί επίσης να θεωρηθεί στοιχειωμένος. Αυτό οφείλεται αναμφίβολα στο μεγάλο αριθμό εκτελέσεων, φόνων και βασανιστηρίων που συνέβησαν μέσα σ' αυτόν στο πέρασμα των τελευταίων 1000 χρόνων. Έχουν αναφερθεί πάρα πολλές θεάσεις φαντασμάτων μέσα και γύρω από τον Πύργο. Μια μέρα του χειμώνα του 1957 στις 3 μετά τα μεσάνυχτα, ένας φρουρός θορυβήθηκε ακούγοντας κάτι να χτυπάει την οροφή του φυλακίου του. Όταν βγήκε έξω για να διαπιστώσει τι συμβαίνει, είδε μια άμορφη λευκή φιγούρα στην κορυφή του Πύργου. Τότε συνειδητοποίησε ότι εκείνη ακριβώς την ημερομηνία, στις 12 Φεβρουαρίου του 1554, αποκεφαλίστηκε η Jane Grey. Πιθανότατα το πιο γνωστό φάντασμα που "κατοικεί" στον Πύργο να είναι αυτό της Ann Boleyn, μιας από τις συζύγους του Ερρίκου του 8ου, η οποία επίσης αποκεφαλίστηκε στον Πύργο το 1536. Πολλές φορές έχει θεαθεί το φάντασμα της να μεταφέρει το κεφάλι της στον Πράσινο Πύργο καθώς και στο Βασιλικό Παρεκκλήσι του Πύργου. Ανάμεσα στα άλλα φαντάσματα του Πύργου είναι αυτά του Ερρίκου του 8ου, του Thomas Becket και του Sir Walter Raleigh. Μια από τις πιο φρικτές ιστορίες φαντασμάτων που συνδέονται με τον Πύργο είναι αυτή που περιγράφει τον θάνατο της Κόμισσας του Σάλσμπουρι. Σύμφωνα με μια μαρτυρία, η Κόμισσα καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τους φερόμενους ως συνενόχους της σε διάφορες εγκληματικές ενέργειες (παρόλο που πλέον πιστεύεται ότι ήταν μάλλον αθώα). Καθώς ανέβαινε στο ικρίωμα, πάλεψε και ξέφυγε από τους φρουρούς και κυνηγήθηκε από τον δήμιο ο οποίος την διαμέλισε. Η διαδικασία του θανάτου της έχει ιδωθεί να αναπαρίσταται από αύλες οντότητες στον Πράσινο Πύργο.
Κούφια Γη!

Εξορκισμοι. Αληθεια η Θρυλος?
ME TON OPO εξορκισμός ή «επορκισμός» (αρχαιότερη ονομασία) δηλώνεται η αγιαστική εκείνη πράξη της Eκκλησίας που ανήκει στην κατηγορία των αρνητικών καθιερώσεων, δηλ. των επικλήσεων στο όνομα του Θεού, όχι για τον καθαγιασμό κάποιων αντικειμένων, αλλά για την αποφυγή δαιμονικών δυνάμεων. Σκοπός του εξορκισμού είναι η απαλλαγή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού, τόσο του ανθρώπου όσο και των υπόλοιπων ζωντανών ή άψυχων αντικειμένων (λ.χ. σπίτι, αμπέλι) από τη δαιμονική κατοχή ή επήρεια. Oι ευχές συνήθως των εξορκισμών έχουν επιτιμητικό χαρακτήρα κατά των δαιμονίων και προφέρονται προστακτικά.
O φιλόλογος Iουστίνος, ο οποίος μαρτύρησε τον 2ο αι. μ.X. στην πρώτη «aπολογία» του προς τον αυτοκράτορα aντωνίνο Eυσεβή γράφει ότι η συγκεκριμένη αγιαστική πράξη έχει τις ρίζες της στην εποχή της επίγειας δράσης του Iησού, όταν ο τελευταίος διέταξε τα δαιμόνια να εξέλθουν από τους νοσούντες σωματικά ή ψυχικά. O Iουστίνος τονίζει ιδιαίτερα στο έργο του ότι «παν δαιμόνιον εξορκιζόμενον τη δυνάμει του Iησού ονόματος νικάται και υποτάσσεται». H πίστη και η συνείδηση της αρχαίας Eκκλησίας ότι «ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» και ότι ο σατανάς έχει υπό την εξουσία του τον άνθρωπο, ώθησε στη σύνδεση των εξορκισμών με το μυστήριο του Bαπτίσματος, η οποία συναντάται για πρώτη φορά τον 3ο αιώνα. Σύμφωνα με τις απόκρυφες Πράξεις του Θωμά μάλιστα, εντάσσεται στην προετοιμασία των κατηχουμένων για το Bάπτισμα. Kατά τη διάρκεια της Mεγάλης Tεσσαρακοστής, η ειδική τάξη των εξορκιστών διάβαζε στους μέλλοντες να φωτιστούν τις επιτιμήσεις του διαβόλου στο όνομα του Iησού Xριστού.
aρχικά οι εξορκισμοί ήταν «εκ θείων Γραφών συνεκλελεγμένοι» και μεγάλοι στο μήκος. aργότερα διαμορφώθηκαν οι τρεις ευχές που διαβάζονται μέχρι και σήμερα και στις οποίες φαίνεται έντονα η εξουσία του διαβόλου πάνω στον άνθρωπο. Σύμφωνα με τον άγιο Kύριλλο Iεροσολύμων οι επορκισμοί αναγιγνώσκονταν στον κατηχούμενο, ενώ αυτός είχε καλυμμένο το πρόσωπο για να μη διασπάται η προσοχή του, αλλά και για να μπορεί η διάνοιά του απερίσπαστα να παρακολουθεί τα νοήματα των επορκισμών και να μην πλανιέται όπως θα περιπλανάται το βλέμμα. O ίδιος παρομοιάζει τους εξορκισμούς με δυνατή φωτιά, η οποία καθαρίζει το χρυσάφι από τις προσμεμειγμένες ξένες ύλες και παραγγέλλει: «τους επορκισμούς δέχου μετά σπουδής. Kαν εμφυσηθής και επορκιστής, σωτηρία σοι το πράγμα».
Για τους κατεχομενους απο ακαθαρτα πνευματα
Eξορκισμοί όμως γίνονταν και εξακολουθούν να γίνονται και για ασθενείς που τελούν υπό την επήρεια ακάθαρτων πνευμάτων. Mερικοί μάλιστα από τη δεύτερη κατηγορία μάς έχουν παραδοθεί με το όνομα Mεγάλων Πατέρων της Eκκλησίας, όπως του M. Bασιλείου ή του Iωάννου Xρυσοστόμου. Tα κείμενα αυτά χωρίζονται σε τρία μέρη.
Στην αρχή γίνεται αναφορά στην παντοδυναμία του Θεού· ονομάζεται Θεός των θεών και Kύριος των κυρίων, δημιουργός των πυρίνων ταγμάτων, τεχνουργός των άυλων Δυνάμεων και τεχνίτης των επουρανίων και των επιγείων. Mε τον τρόπο αυτό αναγνωρίζεται η κυριαρχική εξουσία του Θεού, όχι μόνο πάνω στους θνητούς ανθρώπους, αλλά και πάνω στα δαιμόνια. aντίθετα, οι θεοί και οι κύριοι (δηλ. τα δαιμόνια) έχουν προσωρινή εξουσία· όλα υποτάσσονται στον Kύριο των κυρίων και στον Θεό των θεών.
Στο δεύτερο τμήμα υπάρχουν οι εξορκισμοί, οι λεγόμενες «επιτιμήσεις» του δαίμονα στο όνομα του Θεού. «Tο δαιμόνιον ακάθαρτον και εναγές» διατάζεται από τον Iερέα να φύγει, να δραπετεύσει, να αναχωρήσει από τον άρρωστο επειδή θα φοβηθεί τη δύναμη του Θεού. Γίνεται αναφορά στα θαυμαστά και περίεργα που συνδέονται με το όνομα του Θεού (δημιουργία του φυτικού και ζωικού βασιλείου, του ανθρώπου και των αοράτων δυνάμεων, κατακλυσμός, καταστροφή Σοδόμων και Γομόρων, διάβαση της Eρυθράς Θάλασσας από τους Eβραίους, Eνσάρκωση του Xριστού, Bάπτιση με την οποία «συνέτριψε τας κεφαλάς των εμφωλευόντων εις ύδατα δρακόντων», επιτιμήσεις του Xριστού απέναντι στα δαιμόνια, Σταυρικός Θάνατος και aνάσταση του «τον aδην εγέρσει σκυλεύσαντος, και πάσαν την ανθρωπότητα ανάλωτον τω θανάτω κατασκευάσαντος» και με τον τρόπο αυτόν προσπαθεί να φοβίσει τα δαιμόνια και να τα πείσει να αναχωρήσουν οικειοθελώς από τα άτομα που «κατέχουν».Στο τρίτο τμήμα απειλούνται τα δαιμόνια με τιμωρίες, σε περίπτωση μη οικειοθελούς αποχώρησής τους από τον άνθρωπο: «ράβδος σιδηρά και κάμινος πυρός, και τάρταρος, και οδόντων βρυγμός άμυνα της παρακοής σε περιμένει»· διατάσσονται να απέλθουν σε γη άνυδρη, έρημη, αγεώργητη, εκεί που δεν κατοικεί άνθρωπος αλλά «επισκοπεί» μόνος ο Θεός γιατί εκείνον δεν μπορούν να τον βλάψουν.Mια δεύτερη ομάδα εξορκισμών αυτού του είδους καλεί τον Θεό να διώξει από τον άρρωστο άνθρωπο τα δαιμόνια επειδή ο ίδιος είναι δυνατότερος από αυτά. Xρησιμοποιούνται προστακτικές ρημάτων όπως: «επίταξον, επισκόπησον, εξελού, έκτεινον την χείρα σου την κραταιάν, επιτιμά σοι Kύριος, Διάβολε» που δείχνουν την πίστη στην άμεση επέμβαση του Θεού. Σε ορισμένες ευχές εξορκισμού, όπως λ.χ. του aγίου Iωάννη Xρυσοστόμου, καλείται ο Θεός να στείλει «aγγελον ειρηνικόν, aγγελον κραταιόν, ψυχής και σώματος φύλακα, ος επιτιμήσει και απελάσει απ' αυτού παν πονηρόν και ακάθαρτον δαιμόνιον»
Έχουν υπάρξει πολυάριθμες παραφυσικές, περίεργες και υπερφυσικές αναφορές στη διάρκεια πολλών ετών και στις αναφορές αυτές περιλαμβάνονται συναντήσεις με τρομακτικούς ανθρώπους που φορούσαν μαύρα κουστούμια και που θεωρείται πως ανήκουν σε μια μυστική οργάνωση με μια κρυφή ατζέντα. Αυτοί οι άνθρωποι (MiB Men in Black) αναφέρθηκαν αρχικά στη δεκαετία του 1940 και σύντομα ακολούθησαν βιβλία σχετικά μ' αυτούς. Αρχικά, οι πρώτες αναφορές για τους ανθρώπους με τα μαύρα ενέπλεκαν αυτόπτες μάρτυρες που είχαν κάποια συμπλοκή με αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενα αντικείμενα (UFO) ή εξωγήινους. Μια από τις πρώτες τέτοιες αναφορές ήταν το 1947 όταν ο Harold Dahl ανέφερε πως είδε έξι UFO ενώ αυτός και κάποιοι άλλοι ήταν εν πλω. Μετά το περιστατικό ο Dahl είπε πως ένας μυώδης άντρας με τρομοκρατική όψη που φορούσε ένα μαύρο κουστούμι χωρίς μάρκες ή άλλα διακριτικά τον κάλεσε σε πρωινό και τον απείλησε, αυτόν και την οικογένειά του, εάν θα έκανε ποτέ δημόσια αναφορά για το περιστατικό. Εδώ και δεκαετίες οι MiB έχουν πάρει αρκετές διαφορετικές μορφές αλλά οι ομοιότητές τους είναι αδιαμφισβήτητες. Αυστηρά μαύρα κουστούμια, εκφοβιστικό μέγεθος και μαύρες Κάντιλακ συνδέονται συχνά με τους ανθρώπους αυτούς. Κάποιες αναφορές τους περιέγραψαν σα να μην έμοιαζαν ακριβώς με ανθρώπους, έχοντας χαρακτηριστικά με εξωγήινη φύση. Υπάρχουν θεωρητικοί του θέματος που προτείνουν πως πολλές από αυτές τις αναφορές για τους MiB επιτράπηκε να διασπαρθούν έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας αέρας μύθου και αμφισβήτησης για τους ανθρώπους που τους ανέφεραν. Ένα πράγμα είναι σίγουρο σε όλες τις σχετικές αναφορές. Ο σκοπός της εμφάνισής τους είναι να εντοπίσουν πραγματικούς μάρτυρες παραφυσικών φαινομένων και να ελέγξουν την κατάσταση και τη ροή της πληροφορίας τηρώντας τη μυστική τους ατζέντα. Οι MiB έχουν συνδεθεί κατά κύριο λόγο με τα UFO και τα εξωγήινα φαινόμενα λόγω του απλού γεγονότος ότι αυτά τα φαινόμενα είναι κατά βάση εναέρια περιστατικά στην ατμόσφαιρα και είναι ορατά ευρέως από πολλούς μάρτυρες. Έτσι, όταν αναφορές από ανθρώπους με μαύρα ακολουθούν αναφορές από UFO ή εξωγήινους προσδίδουν περισσότερο κύρος και προσελκύουν ένα μεγαλύτερο κοινό. Αλλά ας μην κάνουμε λάθος, οι MiB έχουν παρακολουθήσει, αναλύσει και ερευνήσει κάθε τύπο από περίεργα και παραφυσικά φαινόμενα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Για όσους πιστεύουν στην ύπαρξη των ανθρώπων με τα μαύρα, ή αλλιώς τα μέλη της O.S.I.R., υπάρχει η υποψία ότι οι εν λόγω άνθρωποι αποτελούν τη σκιώδη οργάνωση και το μοχλό που κρύβεται πίσω από αμέτρητα σχέδια υψηλής μυστικότητας σε κάθε χώρα, συμπεριλαμβάνοντας ακόμα και το πρόγραμμα Stargate ή την περίφημη περιοχή 51. Μέχρι σήμερα συνεχίζουν να βρίσκονται ανάμεσά μας ερευνώντας, αναλύοντας και σκαλίζοντας με κάθε κόστος τα ασυνήθιστα φαινόμενα κάθε είδους για την υπερμυστική τους ατζέντα.
Το μεγαλύτερο θαλάσσιο τέρας.
Στις νότιες ακτές της Βρετανίας ανακαλύφθηκε πρόσφατα το κρανίο ενός θαλάσσιου τέρατος που κυριαρχούσε στους ωκεανούς πριν από 150 εκατομμύρια έτη. Η ανακάλυψη ήλθε δύο χρόνια μετά τον εντοπισμό σε απομακρυσμένο νησί βόρεια της Νορβηγίας των απολιθωμάτων ενός άγνωστου είδους της οικογένειας των πλησιόσαυρων, των θαλάσσιων γιγάντων της εποχής των δεινοσαύρων. Ο πλειόσαυρος, όπως ονομάστηκε το είδος αυτό, είναι το μεγαλύτερο είδος και το πιο τρομακτικό που εμφανίστηκε ποτέ στις θάλασσες. Τα νέα ευρήματα ανήκουν στον μεγαλύτερο ίσως πλειόσαυρο που έχει εντοπιστεί ως τώρα. Το κρανίο του έχει μήκος 2,5 μέτρα και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το πλάσμα αυτό είχε μήκος που πιθανότατα ξεπερνούσε τα 15 μέτρα! Το δάγκωμα του πλειόσαυρου εκτιμάται ότι ήταν δύο-τέσσερις φορές ισχυρότερο από εκείνο του τυραννόσαυρου Ρεξ. Οι πλειόσαυροι τρέφονταν με ψάρια, με ζώα που έμοιαζαν με κεφαλόποδα και με μικρότερα είδη πλησιόσαυρων, και ειδικά με εκείνα που είχαν μακρύ και λεπτό λαιμό.
Φτιαχνοντας...ζομπι

Στην Αϊτινή παράδοση τα ζόμπι είναι νεκρανεστημένοι άνθρωποι χωρίς ψυχή και χωρίς συνείδηση. Άβουλα όντα που χρησιμοποιούνται σαν ρομπότ. Σκλάβοι του μάγου που τους έχει φυλακίσει μέσα στο ίδιο τους το σώμα, χρησιμοποιώντας μια πανάρχαιη και μυστική διαδικασία. Οι κοινωνιολόγοι λένε πως η παράδοση των ζόμπι είναι το κατάλοιπο της σκλαβιάς αιώνων, που συνεχίζεται με διαφορετικά πρόσωπα μέχρι σήμερα.
Το Χόλιγουντ λάτρεψε το θέμα κατασκευάζοντας πολυάριθμες ταινίες τρόμου με ζωντανούς - νεκρούς που σηκώνονται από τους τάφους. Όσο αστείο όμως κι αν φαίνεται το να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη των ζόμπι, ο ποινικός κώδικας της Αϊτής δεν το αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο. Στο άρθρο 249 προβλέπεται ότι η διαδικασία μετατροπής κάποιου ανθρώπου σε ζόμπι θεωρείται φόνος εκ προθέσεως και τιμωρείται με πολυετή φυλάκιση.
Σύμφωνα με την παράδοση του βουντού η διαδικασία μετατροπής ενός ανθρώπου σε ζόμπι έχει ως εξής: Στο θύμα χορηγείται μια σκόνη τόσο τοξική που απορροφάται ακόμα και από το δέρμα. Το θύμα αρχίζει να μην νιώθει καλά, τα άκρα του παραλύουν και οι παλμοί της καρδιάς του επιβραδύνονται τόσο πολύ που δύσκολα μπορούν να ανιχνευτούν. Το θύμα φαίνεται σαν να έχει πεθάνει, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκεται σε κατάσταση νεκροφάνειας και τελικά θάβεται ζωντανό, καθώς λόγω της φτώχειας η διαδικασία της νεκροτομής σπάνια λαμβάνει χώρα στην Αϊτή. Μετά την κηδεία ο μάγος πρέπει να πάει όσο γίνεται πιο γρήγορα στον τάφο του θύματος του, τον παραβιάζει και ξυπνά το θύμα με μια άλλη σκόνη. Μόνο αυτός που παρασκεύασε το δηλητήριο μπορεί να φτιάξει και το σωστό αντίδοτο. Η ακριβής σύνθεσή του δεν είναι γνωστή. Όμως όταν το θύμα σηκωθεί από τον τάφο δεν θα είναι όπως ήταν πριν. Ο ζωντανός – νεκρός γίνεται σκλάβος του μάγου που τον ελέγχει με ένα μίγμα ναρκωτικών και ψυχοτρόπων ουσιών και τον ταΐζει έναν ανάλατο πολτό.
Σύμφωνα με αναλύσεις που έκανε την δεκαετία του 80 ο εθνοβοτανολόγος του Χάρβαρντ Ουέιντ Ντέιβις, η σκόνη που χρησιμοποιείται για την μετατροπή ενός ανθρώπου σε ζόμπι βρέθηκε να εμπεριέχει μια σειρά τοξικών και ψυχοτρόπων συστατικών. Εκτός από ανθρώπινα οστά, η συνταγή συνήθως περιλαμβάνει, υπολείμματα φρύνων, φύλλα του παραισθησιογόνου φυτού ντατούρα, καθώς και μέρη από το ψάρι τετρόδους, που ζει στα νερά της Αϊτής. Τα εντόσθια αυτού του ψαριού περιέχουν ένα ισχυρότατο δηλητήριο που λέγεται τετραδοτοξίνη, και το οποίο προκαλεί παράλυση και θάνατο. Οι δηλητηριάσεις από τετραδοτοξίνη είναι συνηθισμένες στην Ιαπωνία, γύρω στις 200 κάθε χρόνο, όπου ο τετρόδους, τρώγεται ως ορεκτικό στην Γιαπωνέζικη κουζίνα. Πρόκειται για το Φούγκου, που μαγειρεύουν μονάχα μάγειροι που έχουν ειδική άδεια από το κράτος, οι οποίοι ξέρουν πως να καθαρίσουν το ψάρι από το δηλητήριο.
![]() | Η ιστορία ενός φερόμενου ως ζόμπι έγινε παγκοσμίως γνωστή κατά τη δεκαετία του '80. Πρόκεται για την ιστορία του Νάρκισσου Κλερβιούς που σύμφωνα με ιατρικές βεβαιώσεις πέθανε την άνοιξη του 1962 αλλά 18 χρόνια μετά εθεάθη να περιπλανιέται σε ένα κοντινό χωριό. Σύμφωνα με τις διηγήσεις του ήταν μαζί με άλλους σκλάβος σε ένα μάγο, που τους έβαζε να δουλεύουν στα χωράφια. Ο Νάρκισσος Κλερβιούς πέθανε "δεύτερη φορά"(;) πριν από λίγα χρόνια. |
(Το ζώο που βρίσκεται σε εκείνη την αγροτική περιοχή είναι διαφορετικό από κοινό κυνηγόσκυλο, δεδομένου ότι τα δόντια του ήταν ρόδινα, έδρασε τελείως διαφορετικά, και κυριολεκτικά στράγγιξε το αίμα τουλάχιστον 120 προβάτων). Αυτή είναι μια από τις δεκάδες αναφορές αγροτών της Νικαράγουας αλλά και άλλων περιοχών της Λατινικής Αμερικής, μπροστά στην θέα των αποδεκατισμένων κοπαδιών τους. Χωρίς να καταφέρουν βέβαια ούτε αυτοί αλλά ούτε και οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό να βγάλουν κάποια άκρη ή τέλος πάντων κάποιο λογικό συμπέρασμα. Οι πρώτες επιθέσεις που γνωστοποιήθηκαν, είχαν μια περίεργη ακολουθία. Γίνονταν σε κοπάδια από πρόβατα και κατσίκες την νύχτα και τα ανίσχυρα θύματα βρίσκονταν κυριολεκτικά, στεγνά από αίμα. Αυτές οι αρχικές -γνωστές - επιθέσεις συνέβησαν το Μάρτιο του 1995 στο Πόρτο Ρίκο. Οκτώ "στραγγισμένα" από αίμα πρόβατα εξετάσθηκαν από ειδικούς ανακριτές που διέκριναν τρεις βαθιές περίεργες οπές στα στήθη των ζώων. Το πιο απλό για τις αρχές ήταν να αποδώσουν αυτά τα περιστατικά σε γνωστά αρπακτικά ζώα, κάποια τσακάλια, και σε αλεπούδες. Αγνοώντας το γεγονός της παντελούς έλλειψης αίματος, δε σκέφτηκαν τίποτε άλλο. Κάποιοι άλλοι που δεν θέλησαν απλώς να προσπεράσουν το θέμα, αναγνώρισαν κάποιες ομοιότητες με τους αινιγματικούς ακρωτηριασμούς βοοειδών που πραγματοποιούνταν σε διάφορα σημεία της αμερικανικής επικράτειας με όλο και αυξανόμενη συχνότητα. Πέντε μήνες αργότερα, οι επιθέσεις εντάθηκαν και άρχισαν να ξεπερνούν σε αριθμό και σπουδαιότητα τους ακρωτηριασμούς των βοοειδών.
Τον Αύγουστο του 1995, 200 και πλέον ζώα, τόσο της κτηνοτροφίας όσο και κατοικίδια, θανατώθηκαν από ένα μυστηριώδες αρπακτικό ζώο μέσα αλλά και γύρω από την πόλη Puerto Rican Cansvanas. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις, όπως συνέβη και με τα πρόβατα, τα ζώα στραγγίχτηκαν μέσω των μικρών οπών πάνω στο σώμα τους. Λες και είχε μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο αινιγματικών μαζικών δολοφονιών ζώων. Επειδή πολλά από τα ζώα ήταν κατσίκες, οι ντόπιοι αποκαλούσαν το άγνωστο αυτό αρπακτικό: Chupacabras δηλαδή ο δολοφόνος των κατσικών.
Αυτά τα περιστατικά έδωσαν το έναυσμα να έρθουν στο φως ανάλογα γεγονότα και σε άλλα σημεία του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Μεξικού, ακόμα και της Αυστραλίας. Παρόλο που από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια, και οι επιθέσεις είναι εκατοντάδες,
κανένα Chupacabras δεν έχει γίνει δυνατό να αιχμαλωτισθεί. Οι ειδικοί έχουν εξετάσει εκατοντάδες μαρτυρίες, χωρίς όμως αυτές να βοηθήσουν στο να γίνει μια βιολογική και ζωολογική ταξινόμηση. Τα Chupacabras εξακολουθούν να παραμένουν ένα σύγχρονο μυστήριο
Αυτά τα περιστατικά έδωσαν το έναυσμα να έρθουν στο φως ανάλογα γεγονότα και σε άλλα σημεία του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Μεξικού, ακόμα και της Αυστραλίας. Παρόλο που από τότε έχουν περάσει 8 χρόνια, και οι επιθέσεις είναι εκατοντάδες,
κανένα Chupacabras δεν έχει γίνει δυνατό να αιχμαλωτισθεί. Οι ειδικοί έχουν εξετάσει εκατοντάδες μαρτυρίες, χωρίς όμως αυτές να βοηθήσουν στο να γίνει μια βιολογική και ζωολογική ταξινόμηση. Τα Chupacabras εξακολουθούν να παραμένουν ένα σύγχρονο μυστήριο
Ο Ιπτάμενος Ολλανδός και το πλοίο φάντασμα!
αποτελούσαν οι βυθοί των ωκεανών, αλλά συνέχισαν να διασχίζουν τις θάλασσες, στοιχειώνοντας τα πελάγη. Ο Ιπτάμενος Ολλανδός αποτελεί ζωντανό κομμάτι αυτού του στόλου – φάντασμα.
Πολλοί ήταν οι ναυτικοί εκείνοι που ορκίζονταν σε ότι πιο ιερό είχαν ότι ήταν μάρτυρες μιας ακόμα εμφάνισης του πλοίου φάντασμα. Ο πιο διάσημος ανάμεσά τους ήταν ο νεαρός δούκας του Γιορκ, ο μελλοντικός βασιλιάς George V της Αγγλίας.
Ο θρύλος του πλοίου – φάντασμα που βρισκόταν υπό τη διοίκηση ενός ιπτάμενου Ολλανδού ξεκινά τον 17ο αιώνα, χωρίς όμως να υπάρχει πάνω σ’ αυτό πλήρης συμφωνία απόψεων. Σύμφωνα με μια διαδεδομένη άποψη, το αφεντικό του πλοίου -ο Ολλανδός – είναι ένας καπετάνιος με το όνομα Barent Fokke, ο οποίος ζει στο Άμστερνταμ γύρω στο 1650. Οι θυμοί και οι πομπές του είναι γνωστοί σε όλους τους ναυτικούς, και το πλοίο του είναι εκ μακρόν το πιο γρήγορο απ’ όλα. Μπορεί να κάνει την απόσταση Άμστερνταμ – Μπατάβια σε τρεις μόλις μήνες, εκπληκτικό κατόρθωμα για την εποχή, κατόρθωμα ακατόρθωτο αν -σύμφωνα με πολλούς- δεν επέμβει ο ίδιος ο Διάβολος. Έτσι, όταν το πλοίο του εξαφανίζεται μια μέρα στη θάλασσα, γεννιέται ένας θρύλος που το θέλει να διασχίζει στους αιώνες τις θάλασσες, καταραμένο γιατί διέπραξε συμφωνία με το Διάβολο. Σύμφωνα με κάποια άλλη εκδοχή, ο καπετάνιος του καταραμένου πλοίου λεγόταν Van der Staten και τιμωρήθηκε να περιπλανιέται αιωνίως στις θάλασσες γιατί σάλπαρε για τα ανοιχτά μια Μεγάλη Παρασκευή.
Πάντως, ο πιο διαδεδομένος θρύλος είναι εκείνος που μας μιλά για έναν καπετάνιο με το όνομα Van der Decken. Με το πλοίο του κατευθύνεται από την Ολλανδία προς τις ανατολικές Ινδίες, όταν πέφτει σε μια βίαιη καταιγίδα στα ανοιχτά του ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Υπερβολικά σίγουρος στο ταλέντο που έχει να οδηγεί τα πλοία και παρά τις προτροπές του πληρώματος, ο Van der Decken προκαλεί με υπεροψία τον Παντοδύναμο να βυθίσει το πλοίο αν είναι ικανός. Το πλοίο τη γλιτώνει, αλλά ο καπετάνιος, για τιμωρία που βλαστήμησε τον Παντοδύναμο, καταδικάζεται από Εκείνον να περιφέρεται αιωνίως στις θάλασσες…
Το 1887, το πλήρωμα του αμερικάνικου πλοίου Orion, κατευθυνόμενο από το Σαν Φρανσίσκο στην Κίνα, παρατηρεί στα ανοιχτά μπροστά του ένα παλιό τρικάταρτο ιστιοφόρο που φωτίζεται από ένα παράξενο άσπρο φως. Για μια στιγμή το ιστιοφόρο πλησιάζει για να εξαφανιστεί ξαφνικά τη στιγμή που οι ακτίνες του φεγγαριού σκεπάζονται από σύννεφα. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το ότι τα πανιά του είναι ορθάνοιχτα, τη στιγμή μάλιστα που φυσά ένας πολύ βίαιος άνεμος.
Το 1939, ένα παρόμοιο ιστιοφόρο γίνεται αντιληπτό από την ξηρά από μια εκατοστή ανθρώπων που βρίσκονται σε μια ακτή της Νότιας Αφρικής, στα νοτιοανατολικά του ακρωτηρίου. Το ιστιοφόρο που έχει πάντα τα πανιά του ορθάνοιχτα διασχίζει τη θάλασσα με μεγάλη ταχύτητα, παραδέρνεται μέσα σε μια δυνατή τρικυμία, πότε βυθίζεται και πότε ξαναφαίνεται, τη στιγμή που δεν υπάρχει η παραμικρή πνοή ανέμου, για να εξαφανιστεί μυστηριωδώς μπροστά στα έκπληκτα μάτια των ανθρώπων της παραλίας.
Το πλοίο φάντασμα με τα τρία κατάρτια θα θεαθεί ακόμα μια φορά στα 1942, κι έκτοτε σπανίως θα αναφερθεί κανείς με σιγουριά σε κάποια περίεργη εμφάνιση. Η εποχή των μοντέρνων πλοίων φαίνεται να έχει καταφέρει ένα μοιραίο χτύπημα στο θρύλο, όπως άλλωστε και σε έναν κάποιον ρομαντισμό για τις ιστορίες της θάλασσας…
Ωστόσο, στις θρυλικές επαναλαμβανόμενες εμφανίσεις του Ιπτάμενου Ολλανδού υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά, όπως καιρικές συνθήκες, που δεν επιτρέπουν τον αντικατοπτρισμό: τοπική ομίχλη, μια αίσθηση σκοταδιού… Ο αντικατοπτρισμός θέλει συνήθως πεντακάθαρες καιρικές συνθήκες. Αυτό δείχνει ότι ίσως και να μην επρόκειτο περί αντικατοπτρισμού. Σίγουρα, η διαστολή του χρόνου έχει κάποια σχέση με τις εμφανίσεις των πλοίων – φαντασμάτων. Είναι πολύ πιθανό κάποιες τραγωδίες, κάποια βίαια πάθη, να άφησαν σημάδια στο χώρο και να δημιούργησαν ένα μαγνητικό πεδίο σε υποατομικό επίπεδο. Είναι ενδεχομένως κι αυτοί με τον τρόπο τους κάποιοι αντικατοπτρισμοί του παρελθόντος.
Το τέρας της λίμνης Muckross
Επιστήμονες απο την Ιρλανδία αλλά και απά άλλες χώρες διεξήγαγαν εδώ και ένα χρόνο, για πρώτη φορά, έρευνα στην ιρλανδική λίμνη Muckross στην περιοτή του Co. Kerry, προκειμένου να μελετήσουν τα είδη της ζωής που φιλοξενεί. Την έρευνα τους διεξήγαγαν σε συνεργασία με την Ομάδα για την Προστασία του Ιρλανδικού Σολομού.

Αυτή η ανακάλυψη, μαζί με το γεγονός ότι τόσο η συγκεκριμένη λίμνη όσο και οι υπόλοιπες που βρίσκονται στην ίδια περιοχή φιλοξενούν αρχαία είδη ζωής, έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι ανακαλύφθηκε ένα τέρας ανάλογο με
εκείνο της Λόχ-Νες.
Εξάλλου και οι δύο λίμνες έχουν, όπως ισχυρίζονται οι ερευνητές, πολλά κοινά σημεία. Για παράδειγμα, και οι δύο είναι μεγάλες και βαθιές και περιλαμβάνουν πανίδα τους παρόμοια είδη ψαριών, όπως είναι ο αρκτικός σολομός. Εστην πίσης, η λίμνη Νες είναι η πιο βαθιά λίμνη της Βρετανίας, ενώ η λίμνη Muckross, μαζί με τη λίμνη Leane, είναι οι πιο βαθιές λίμνες της Ιρλανδίας. Βέβαια δεν έχουν αναφερθεί ακόμη οπτικές θεάσεις του πλάσματος αυτού, αλλά πολλοί είναι εκείνοι που έσπευσαν να το ονομάσουν «τέρας του Muckross» ή με το χαϊδευτικό «Muckie».
Όπως ανέφερε ο Δρ. Fran Igoe, που είναι επιστημονικός σύμβουλος της Ομάδας για την Προστασία του Ιρλανδικού Σολομού: «Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι η ιχθυοπανίδα της Muckross είναι πραγματικά αρχαία. Έχουμε επιβεβαιώσει την παρουσία πληθυσμού αρκτικού σολομού, και είναι γνωστό ότι η λίμνη φιλοξενεί διάφορα άλλα είδη ψαριών που η παρουσία τους επιβεβαιώνει την αρχαία της καταγωγή. Η πρόσφατη ανακάλυψη είναι συναρπαστική και η Ομάδα για την Προστασία τοτ Ιρλανδικού Σολομού δεσμεύεται να συνετίσει τις έρευνες στην περιοχή.
Όμως, ίσως είναι πρόωρο αυτή τη στιγμή να συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για ένα προϊστορικό τέρας παρόμοιο με εκείνο που λέγεται ότι υπάρτει και στη Λοχ-Νες».
Ωστόσο, το όλο φαινόμενο έτει καταχωρηθεί ως ένα γνήσιο φαινόμενο USO (Unidentified Swimming Object), καθώς το μήκους ογδόντα μέτρων άγνωστο πλάσμα αποτελεί ένα νέο μυστήριο στο χώρο των ανεξήγητων φαινομένων.
Πλανήτης Χ

Το ανεξερευνητο Τριγωνο των Βερμουδων.
Το Τρίγωνο των Βερμούδων ή Τρίγωνο του Διαβόλου, όπως αλλιώς ονομάζεται, είναι μια περιοχή γεμάτη μυστήριο και κινδύνους. Γεωγραφικά βρίσκεται στο τρίγωνο που ορίζεται από το Miami της Florida, το San Juan του Puerto Rico και τα νησιά των Βερμούδων και αποτελεί σταυροδρόμι ναυσιπλοΐας και αεροδιαδρόμων.

Κοντά στην περιοχή του Τριγώνου, ρέει το ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού (Gulf Stream) με διαφορετικές θερμοκρασίες από τον υπόλοιπο ωκεανό, αυξημένη περιεκτικότητα σε αλάτι και κατά τόπους, στρώματα ομίχλης. Εκεί, πνέουν πολύ δυνατοί και αιφνίδιοι άνεμοι, που σηκώνουν τεράστια κύματα και δημιουργούν έντονα καιρικά φαινόμενα.
Στην περιοχή του τριγώνου βρίσκεται και η θάλασσα των Σαργασσών ή (η θάλασσα των χαμένων πλοίων) όπως την αποκαλούσαν από παλιά οι πειρατές αλλά και οι ναυτικοί γενικότερα, που αποτελεί ένα πολύ ιδιόμορφο κομμάτι του ωκεανού δηλαδή μια θάλασσα γεμάτη φύκια που επιπλέουν, ενώ ο βυθός της έχει τεράστιο βάθος, που πολλές φορές αγγίζει τα 5.000 ή και 7.000 μέτρα. Πολλά ιστιοφόρα παγιδεύονταν εκεί λόγω της άπνοιας ή λόγω του ότι μπλέκονταν στα φύκια και είτε δε βρίσκονταν ποτέ ή βρίσκονταν αργότερα, χωρίς φυσικά επιζώντες, αφού τα πληρώματα είχαν πεθάνει από έλλειψη τροφής και νερού. Στην περιοχή αυτή, οι δορυφόροι έχουν ανακαλύψει στο βυθό υπολείμματα από τείχη και ψηλά οικοδομήματα, που μοιάζουν με πυραμίδες, καθώς και υπολείμματα από κρυσταλοποιημένη λάβα. Για το λόγο αυτό αρκετοί επιστήμονες υποστηρίζουν, ότι ίσως εκεί να βρίσκεται η χαμένη Ατλαντίδα...
Από τα παλαιότερα χρόνια, οι θάλασσες της περιοχής έκρυβαν πολλούς κινδύνους για τους ναυτικούς και αργότερα, έγιναν γνωστές από τις πολυάριθμες εξαφανίσεις» πλοίων, υποβρυχίων και αεροσκαφών, κάτω από εντελώς αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Από τη δεκαετία του ’50 άρχισαν να γίνονται γνωστές εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών στην περιοχή, με έξαρση στα ανεξήγητα αυτά φαινόμενα, τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Υπάρχουν πολλές αναφορές σε καταγεγραμμένες συνομιλίες πιλότων, λίγο πριν εξαφανιστούν μαζί με τα αεροσκάφη τους, όπου περιγράφουν τις περίεργες συνθήκες που προηγήθηκαν πριν χαθούν για πάντα στο τριγωνο.
Απροσδιόριστο ή Υπαρκτό;
Το θέμα της ύπαρξης του τέρατος του Λοχ-Νες επανέφερε ένας απόστρατος αστυνομικός, γιος του ανθρώπου που "τράβηξε" τις φημισμένες και... διαχρονικές φωτογραφίες στη λίμνη.
Ο Simon Dinsdale κάτοικος Essex, υποστηρίζει πως το δίλεπτο βίντεο, του πατέρα του, Tim, που απεικονίζει τη «Nessie», είναι -χωρίς αμφισβήτηση- αυθεντικό.
Το βίντεο τραβήχτηκε το 1960 και αποδεικνύει την ύπαρξη του "τέρατος".
Ο Tim Dinsdale απεβίωσε το 1987, ενώ είχε οργανώσει -όντας και ναυπηγός της RAF- δεκάδες επιχειρήσεις στη λίμνη.
Στο μεταξύ ο γιος του, δεν σταματάει να ισχυρίζεται -όταν ερωτάται- πως είδε ο ίδιος, δύο φορές το μυστηριώδες θέαμα.
Μέχρι στιγμής, στο πέρασμα των χρόνων, ειδικοί, που έχουν δει το βίντεο, θεωρούν ότι αυτό που απεικονίζεται, είναι κάτι... απροσδιόριστο.
Κοντά στη λύση του Μυστηρίου!
Ερευνητές έχουν βρει ενδείξεις, που θα μπορούσαν να ρίξουν φως, σχετικά, με την τύχη της Αμέλια Έρχαρτ, της πρωτοποριακής πιλότου, η οποία εξαφανίστηκε πριν από 73 χρόνια προσπαθώντας να διασχίσει τον κόσμο, όπως αποκάλυψε η "Daily Telegraph".
Η βρετανική εφημερίδα ανέφερε ότι η εκστρατεία που ξεκίνησε από τη Διεθνή Ομάδα Ιστορικών Αεροσκαφών Recovery (TIGHAR) είχε ερευνήσει μια περιοχή "στο ακατοίκητο νησί Νικουμαρόρο, μια πρώην βρετανική αποικία που είναι σήμερα τμήμα της Δημοκρατίας του Κιριμπάτι".
Οι ερευνητές ανακάλυψαν "ένα ανθρώπινο οστό, ένα σπασμένο σουγιά του ίδιου εμπορικού σήματος που απαριθμούνται στον κατάλογο της Έρχαρτ και υπολείμματα άλλων αντικειμένων που χρονολογούνται από το 1930, τα οποία, πιθανότατα, ανήκουν στην Έρχαρτ.
"Το οστό βρίσκεται υπό εξέταση στο Πανεπιστήμιο της Μοριακής Ανθρωπολογίας της Οκλαχόμα, για να διαπιστωθεί αν περιέχουν ανθρώπινο DNA", δήλωσε στην Daily Telegraph ο Ric Gillespie, εκτελεστικός διευθυντής του ομίλου.
Σύμφωνα με την πιο ευρέως αποδεκτή εξήγηση, για την εξαφάνιση του μοντέλου Lockheed 10E, τον Ιούλιο του 1937, το αεροπλάνο της απλώς έμειναν από καύσιμα και συνετρίβη στον Ειρηνικό Ωκεανό και ενώ είχε προορισμό τη Νήσο Χάουλαντ.
Η υπόθεση της συνωμοσίας έχει συγκεκριμένη αφετηρία: ένα μήνυμα που δημοσίευσε ο Αμερικανός Ρίτσαρντ Φ. τον Σεπτέμβριο του 1997. Δε γνωρίζουμε πολλά γι’ αυτόν, παρά μόνο ότι είναι παθιασμένος με τις θεωρίες συνωμοσίας. Με αυτό το μήνυμα υποστήριζε για πρώτη φορά ότι πολλές από τις γραμμές στους ουρανούς απελευθερώνονται από αεροπλάνα που ψεκάζουν διβρωμιούχο αιθυλένιο, ένα επικίνδυνο εντομοκτόνο. Ο Φ. παραδέχτηκε αργότερα ότι είχε επινοήσει τα στοιχεία που στήριζαν τη θεωρία του. Η σπίθα όμως είχε ξεκινήσει μια μεγάλη φωτιά, και ύστερα από λίγους μήνες η ψεύτικη είδηση δημοσιεύτηκε από τον Καναδό δημοσιογράφο Γουίλιαμ Τ.. Για να διαχωρίσουν αυτές τις αφύσικες λευκές γραμμές από τα μετεωρολογικά φαινόμενα, οι υποστηρικτές της θεωρίας δημιούργησαν τον όρο «chemtrails», από το «chemical trails» δηλαδή «χημικά ίχνη».
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνητών, το αρχηγείο του όλου εγχειρήματος βρίσκεται στην Αλάσκα. Εκεί βρίσκονται πράγματι οι εγκαταστάσεις του HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program), ενός προγράμματος έρευνας της ιονόσφαιρας που ξεκίνησε το 1990 από το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ σε συνεργασία με πολλά πανεπιστήμια. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα κέντρο που ασχολείται με στρατιωτικές και πολιτικές επικοινωνίες και συστήματα θαλάσσιας πλοήγησης. Όμως σύμφωνα με πληροφορίες, ο πραγματικός σκοπός του είναι η αλλοίωση των ατμοσφαιρικών συνθηκών και ο διανοητικός έλεγχος των μαζών μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτό που δεν εξηγεί κανείς είναι ποιος ακριβώς και γιατί έχει σχεδιάσει μια τόσο εγκληματική πράξη που θα έφτανε ακόμα και στην πρόκληση παράξενων επιδημιών γρίπης.
Η βρετανική εφημερίδα ανέφερε ότι η εκστρατεία που ξεκίνησε από τη Διεθνή Ομάδα Ιστορικών Αεροσκαφών Recovery (TIGHAR) είχε ερευνήσει μια περιοχή "στο ακατοίκητο νησί Νικουμαρόρο, μια πρώην βρετανική αποικία που είναι σήμερα τμήμα της Δημοκρατίας του Κιριμπάτι".
Οι ερευνητές ανακάλυψαν "ένα ανθρώπινο οστό, ένα σπασμένο σουγιά του ίδιου εμπορικού σήματος που απαριθμούνται στον κατάλογο της Έρχαρτ και υπολείμματα άλλων αντικειμένων που χρονολογούνται από το 1930, τα οποία, πιθανότατα, ανήκουν στην Έρχαρτ.
"Το οστό βρίσκεται υπό εξέταση στο Πανεπιστήμιο της Μοριακής Ανθρωπολογίας της Οκλαχόμα, για να διαπιστωθεί αν περιέχουν ανθρώπινο DNA", δήλωσε στην Daily Telegraph ο Ric Gillespie, εκτελεστικός διευθυντής του ομίλου.
Σύμφωνα με την πιο ευρέως αποδεκτή εξήγηση, για την εξαφάνιση του μοντέλου Lockheed 10E, τον Ιούλιο του 1937, το αεροπλάνο της απλώς έμειναν από καύσιμα και συνετρίβη στον Ειρηνικό Ωκεανό και ενώ είχε προορισμό τη Νήσο Χάουλαντ.
Κρυμμένα μυστικά στην Σελήνη.
Πολλά λέγονται σχετικά με το ότι υπάρχουν κρυμμένα μυστικά στην Σελήνη. Η ίδια η ΝΑΣΑ δίνει τροφή στις σχετικές φημολογίες με τα όσα κάνει. Πρόσφατα έγινε η απίστευτη ανακοίνωση ότι τα φιλμς με τις αυθεντικές λήψεις από την πρώτη προσελήνωση στο έδαφος της Σελήνης, χάθηκαν, ότι τα αντίγραφα που υπάρχουν είναι κακής ποιότητας γιατί η ΝΑΣΑ δεν καλό εξοπλισμό όταν τα αντέγραφε, ότι αν βρεθούν οι ταινίες μπορεί να είναι καταστραμμένες από τον χρόνο και ότι γίνονται έρευνες για να διαπιστωθεί που βρίσκονταν την τελευταία φορά τα 700 κιβώτια με τα στοιχεία.Από όλα αυτά ξεπηδούν δύο σημαντικά ερωτήματα:
-Πως γίνεται η ΝΑΣΑ να μην μπορεί να φτιάξει αντίγραφα καλής ποιότητας ενώ υποτίθεται ότι κατέχει την τελειότερη τεχνολογία στον κόσμο;
-Πως γίνεται να χαθούν επτακόσια(!!!) κιβώτια με τόσο σπουδαία ιστορικά στοιχεία;
Το μυστηριο της οργανωσης Vrill
Η Οργάνωση vill είναι μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες μυστικές εταιρίες που υπήρξαν ποτέ. Αλλά οι πληροφορίες γι' αυτήν είναι σχεδόν απαγορευμένες. Για την Οργάνωση δεν κυκλοφορεί σήμερα στη Γερμανία ούτε ένα βιβλίο και όλα τα στοιχεία και το υλικό που θα μπορούσαν να παρέχουν κάποια σχετική γνώση, αποσιωπήθηκαν από τους Συμμάχους. ', 'Υπάρχουν συγκεκριμένοι κύκλοι εξουσίας, που και σήμερα προσπαθούν με κάθε μέσον να κρατήσουν μυστικές όλες τις πληροφορίες γύρω από αυτή την Οργάνωση. Όμως τελικά δεν μπόρεσαν να εξαφανίσουν τα πάντα...
Ο Karl haushofer ίδρυσε το 1919 την οργάνωση ¨Οι αδελφοί του Φωτός¨, ¨Φωτεινή Στοά¨ ή ¨Εταιρία του Βριλ¨ η οποία αργότερα ονομάστηκε ¨Vrill¨. (Σημειώστε ότι ο όρος ¨φωτεινή στοά¨ υπονοεί πραγματική υπόγεια στοά, από τις λίγες που οδηγούν στο εσωτερικό της Κοίλης Γης και φωτίζονται από τον αχνό ήλιο της!)
Το 1917 ενώθηκαν μαζί της και οι Οργανώσεις ¨Die herren vom schwarzen stein¨ (Οι άνθρωποι της Μαύρης Πετράς), η ¨schwarzen ritter¨ (Οι μαύροι Ιππότες) και η οργάνωση των ss με το όνομα ¨Schwarzen sonne¨ (Ο Μαύρος Ήλιος). Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι αποτέλεσαν τον πυρήνα του Τρίτου Ράιχ και δημιούργησαν τον Ναζισμό.
Για να καταλάβει κανείς τη διαφορά μεταξύ Οργάνωσης θούλη και Οργάνωσης vrill, ας σκεφτεί ότι η οργάνωση θούλη αφιερώθηκε στην εξωτερική και πολιτική χροιά των πραγμάτων ενώ η οργάνωση vrill ήταν ο αντίποδας. Υπήρξαν όμως και θέματα τα οποία συζητήθηκαν ή μελετήθηκαν και από τις δύο ομάδες, όπως η Ατλαντίδα, η θούλη, ο Γιλγαμές, η θρυλούμενη σχέση μεταξύ Γερμανών και Μεσοποταμιών. Μην ξεχνάμε ότι οι Γερμανοί, εξαιτίας αυτής της σχέσης, φρόντισαν να μεταφερθεί στο Βερολίνο η περίφημη ¨Πύλη της Ιστάρ¨ από τη Μεσοποταμία... Σύμφωνα με την αμερικανική Υπηρεσία oss ¨Η Μεγάλη Στοά τον Βριλ αναζητά την επανασύνδεση των αρχαίων παραδόσεων των Αρίων, να έρθει σε επαφή με την πρωταρχική υπερανθρώπινη "φωτεινή φυλή" και να συνάψει συμμαχία με όντα παν έχουν μυστικά ιερά, κρυμμένα μέσα στο πλανήτη.
Η Εταιρία Βριλ στη Γερμανία προωθεί την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχει μια μυστική ενέργεια μέσα στη Γη που μπορεί να αντληθεί από το Γερμανικό λαό¨. Το εκπληκτικό είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις πως αυτή η ομάδα υπάρχει και δραστηριοποιείται μέχρι και σήμερα! ¨Η Ομάδα Βριλ -τονίζει ο Αμερικανός ερευνητής Γουίλιαμ Χ. - έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό τεχνολογικά, ώστε έχει κατορθώσει να ελέγχει χιλιάδες ανθρώπους με καίριες θέσεις σε όλον τον πλανήτη. Ήδη άλλωστε, από τη δεκαετία τον '30 τα μέλη της Ομάδας Βριλ, ισχυρίζονταν ότι είχαν αναπτύξει τόσο πολύ την τεχνολογία τους, που θα μπορούσε να συγκριθεί με αυτή των Ατλάντων¨.
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν πως διακεκριμένοι επιστήμονες που εξαφανίζονται ¨μυστηριωδώς¨ τις τελευταίες δεκαετίες καταλήγουν στη βάση που υπάρχει εδώ και δεκαετίες στην Ανταρκτική. Εκεί, κάτω από τη Γη, όπου οι Ναζί ετοιμάζονται για τη μεγάλη επιστροφή! Οι Ευρωπαίοι ερευνητές από την πλευρά τους (κυρίως οι Γερμανοί), δηλώνουν πως οι Βριλ συνεργάζονται σήμερα με τη CIA και τους Ιλλουμινάτι της Βαυαρίας. Ο διάσημος πολιτικο-οικονομικός αναλυτής Αντονι Σ. που αρθρογραφεί στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου, ισχυρίζεται πως έχει αποδείξεις ότι η ¨Αδελφότητα του Κρανίου και των Οστών¨ - ένα δυτικό παρακλάδι των Ιλλουμινάτι της Βαυαρίας - εξακολουθεί να χρηματοδοτεί μέχρι σήμερα τους Ναζί!
Ο διακεκριμένος αναλυτής μάλιστα υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη ¨κοινωνία¨ έχει τις ρίζες της στις προαναφερόμενες μυστικιστικές ομάδες (π.χ. ο Μαύρος Ήλιος, η θούλη, οι Βριλ και η Τέμπελ Χοφ) που δημιουργήθηκαν στη Γερμανία από το 1920. Ο Τζων Γκ., ένας ερευνητής που ζει στην Ουάσινγκτον και έχει κάνει πολλές μελέτες - ιστορικές κυρίως - για τον Χίτλερ και τους Ναζί, στηρίζει τις απόψεις του Σάττεν. ¨Όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, δείχνουν ότι οι Βριλ, υπό την ανοχή της cia, έχουν κατασκεύασει¨ εργαστήρια σε τεράστιες εκτάσεις κάτω από τη γη, στο Μεξικό.
Οι 10 εντολές του Διαβόλου
Στην πολιτεία GEORGIA των ΗΠΑ βρέθηκαν, χωρίς κανείς να ξέρει απο που, τέσσερεις πανύψηλες γρανιτένιες πλάκες πάνω στις οποίες είναι γραμμένες σε οκτώ γλώσσες οι δέκα εντολές του Σατανά, που δίνουν οδηγίες για το επιδιωκόμενο παγκόσμιο κράτος με τη μία γλώσσα, το εννιαίο δικαστικό σύστημα και πάνω από όλα τον παγκόσμιο πληθυσμό στα 500 εκατομμύρια κατοίκους, δηλαδή μειωμένο κατά 6 δισεκατομμύρια κατοίκους.Αυτή την παγκόσμια μείωση του πληθυσμού επιβάλλουν και τα πρωτόκολλα του Σαμαέλ (Σατανά) και εξυπηρετεί το σχέδιο Κίσσινγκερ.
CHEMTRAILS
Χαράζουν στον ουρανό λευκές γραμμές που φαίνονται αθώες, στην πραγματικότητα όμως αποτελούνται από επικίνδυνες χημικές ενώσεις τις οποίες χρησιμοποιούν οι ισχυροί του πλανήτη για να ελέγχουν το κλίμα και τον ανθρώπινο νου. Αυτό υποστηρίζει μια νέα «θεωρία», η οποία γεννήθηκε πριν από 10 χρόνια στις ΗΠΑ και διαδόθηκε πολύ γρήγορα σε όλο τον πλανήτη. Οι φήμες διαδόθηκαν τόσο πολύ, ώστε ενδιαφέρθηκαν και οι πολιτικοί. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατατέθηκαν δύο επερωτήσεις και πολλές άλλες στα εθνικά κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών.

Μέσα σε λίγα χρόνια η θεωρία διαδόθηκε και επεκτάθηκε σε τέτοιο βαθμό, ώστε συμπεριέλαβε, εκτός από τις λευκές γραμμές, ένα μεγάλο πλήθος από «παράξενα» ατμοσφαιρικά φαινόμενα, όπως σύννεφα με τη μορφή μαστών ή τεράστιων κυμάτων και λαμπερά φωτοστέφανα. Αλλά τι ακριβώς λένε όσοι πραγματικά γνωρίζουν κάποια πράγματα; Πρώτα απ’ όλα, υποστηρίζουν ότι μεγάλο μέρος από τις γραμμές που βλέπουμε στον ουρανό απελευθερώνονται από αεροπλάνα που ψεκάζουν χημικές ουσίες στην ατμόσφαιρα. Όχι μόνο εντομοκτόνα αλλά ακόμα και χλωριούχο νάτριο, μια ουσία που έχει δοκιμαστεί κατά της χαλαζόπτωσης. Μάλιστα προβάλλουν ως απόδειξη των ισχυρισμών τους περί συνωμοσίας την ύπαρξη ανεξήγητων νεφών, όπως αυτών με τρύπα στο κέντρο.
Είναι επίσης γεγονός ότι οι λευκές γραμμές περιέχουν σκόνη με βάση το αλουμίνιο και το βάριο, που ίσως μετριάσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Ίσως ακόμα οι γραμμές να δημιουργούνται προκειμένου να αλλοιώσουν την ηλεκτρική αγωγιμότητα του αέρα. Με αυτό τον τρόπο ολόκληρη η ατμόσφαιρα συμπεριφέρεται σαν μια τεράστια κεραία, ενδεχόμενο που ενδιαφέρει τους στρατιωτικούς πολλών ισχυρών χωρών.
